Architekt Piano po spotkaniu z Franciszkiem

Krzysztof Dudek SJ – Watykan

Łączy ich między innymi doświadczenie powojennej odbudowy. Wprawdzie Piano wychowywał się we Włoszech, a Papież w Argentynie, obaj jednak pamiętają z młodości „wspaniałe uczucie znalezienia się wobec lepszego świata, który się zbliżał”. „Ten wielki rozmach powojennej odbudowy towarzyszył nam przez dzieciństwo, dorastanie, młodość – mówi znany architekt - byliśmy zanurzeni w świecie, który szedł do przodu, rozwijał się, poprawiał”. Wraz z Papieżem ze smutkiem pochylili się nas dzisiejszymi młodymi, których świat jest inny. „Jest wiele strachu przed Covidem, kryzysem klimatycznym i tym wszystkim, o czym wiemy, że nie są to zjawiska chwilowe i przemijające, takie jak głód czy migracje, a teraz także i wojna”.

W tym kontekście Rezno Piano podzielił się szczególnym bólem, którego doświadcza jako architekt widzący „zniszczenie wszystkiego przez wojnę”. Wspomniał Papieżowi, że gdy budował muzeum w Brnie warte 100 mln [euro], jeden z dziennikarzy zwrócił mu uwagę, iż takiej samej kwoty potrzeba na jeden dzień bombardowania przez amerykański bombowiec w Iraku. „Gdy więc zatrzymamy bombardowanie na jeden dzień, możemy zbudować wspaniały budynek służący miastu”- skonkludował architekt.

Rozmowa z Papieżem dotknęła też tematów piękna, biblijnego obrazu miasta czy ograniczoności naszego poznania. Renzo Piano podsumował je w następujących słowach: czułem się „jakbyśmy w różnych miejscach i sferach prowadzili równoległe życie: on w Argentynie, w kapłaństwie, a następnie jako Papież, a ja w Genui i na całym świecie, pośród placów budowy. Znaleźliśmy bliskość związaną z czerpaniem z tych samych źródeł, […] źródeł pragnienia, ciekawości, pytań… Wszystko to niezwykle łączy, nawet pomimo dużej odległości w przestrzeni. Dzisiaj, kiedy byliśmy w jednym miejscu, pięknie można było tego doświadczyć”.