Papież: powiedzieć „nie” światu, aby być wiernym Ewangelii

„Ten korzeń ewangelicznej odwagi i niewzruszoności, który pochodzi od waszego patrona, nigdy nie może stać się dla was niczym pamiątkowa tablica na ścianie czy obiekt muzealny, święty obrazek. Nie, musi pozostać żywym korzeniem, ponieważ również dziś potrzebujemy z niego czerpać żywotne soki. Również dziś, w Europie i na całym świecie, aby być chrześcijaninem, a w szczególności pełnić posługę kapłańską w Kościele, być osobą konsekrowaną, trzeba powiedzieć „nie” potęgom tego świata, aby potwierdzić „tak” wobec Ewangelii. Niekiedy są to potęgi polityczne, kiedy indziej ideologiczne i kulturowe, a ich oddziaływanie jest bardziej subtelne, dokonuje się poprzez media, które mogą wywierać presję, dyskredytować, szantażować, izolować itd. Albo jeszcze gorzej, mogą sprawić, że będziecie żyć na sposób światowy. Strzeżcie się, światowości duchowej. Nic gorszego nie może się przydarzyć Kościołowi czy osobie konsekrowanej. Miejcie się na baczności, aby nie żyć tak jak świat, według jego kryteriów. Świadectwo św. Jana Nepomucena przypomina nam, dziś bardziej niż kiedykolwiek dotąd, prymat sumienia nad wszelką władzą światową; prymat osoby ludzkiej, jej niezbywalnej godności, której centrum jest właśnie sumienie, pojmowane nie w sensie czysto psychologicznym, lecz w swej pełni, jako otwarcie na transcendencję.“

„Jak dobrze wiecie, nie da się tego zrobić bez modlitwy. Mosty buduje się na tym właśnie fundamencie, poprzez modlitwę wstawienniczą. Dzień po dniu, kołacząc niestrudzenie do serca Chrystusa, tworzy się podwaliny, aby dwa brzegi odległe i wrogie mogły się znowu porozumieć. Chciałbym tu przypomnieć medytację kard. Martiniego pod tytułem „Krzyk wstawiennictwa”, wygłoszoną w 1991 r., podczas wojny w Zatoce Perskiej. Dziś, kiedy szaleje wojna na Ukrainie, ta homilia jest bardzo aktualna. Chcę podkreślić w szczególności jeden fragment o modlitwie wstawienniczej, kiedy kard. Martini mówi: „Wstawiennictwo oznacza postawić się w miejscu, gdzie trwa konflikt, między dwiema stronami konfliktu. Jest to postawa Jezusa Chrystusa na krzyżu”. W tym miejscu dotykamy punktu centralnego. To Jezus Chrystus jest mostem i twórcą mostów. On jest naszym pokojem, to On zburzył i nadal burzy mury wrogości. I to ku Niemu musimy zawsze zwracać i prowadzić ludzi, rodziny, społeczności. A czynimy to w centralnej chwili każdego naszego dnia, kiedy odprawiamy Mszę św. Nie możemy i nie wolno nam stawiać się w centrum. To On ma być w centrum. Wystrzegajmy się pokusy światowej promocji, która często łudzi nas pod pozorem szlachetnych celów. Pan chce, byśmy byli sługami, braćmi i siostrami, a nie primadonną czy głównym bohaterem. (…) Dla każdego z nas zawsze pozostaje aktualne motto św. Jana Chrzciciela: trzeba, aby On wzrastał, a ja się umniejszał.“