Papież: wszystko w Kościele musi byś zgodne z wymogami głoszenia Ewangelii

„Można było szukać dobrego kompromisu między tradycją a innowacją: pewne zasady są przestrzegane, inne pomijane. Jednak Apostołowie nie idą za tą ludzką mądrością i za dyplomatyczną równowagą, ale dostosowują się do działania Ducha Świętego, który ich uprzedził, zstępując na pogan tak samo jak na nich – mówił Ojciec Święty. – Zatem, usuwając niemal wszelki obowiązek związany z Prawem, przekazują ostateczne decyzje, podjęte – jak piszą – «przez Ducha Świętego i przez nas». Razem, bez podziałów, choć mieli różne wrażliwości i poglądy, słuchają Ducha. A On uczy czegoś, co pozostaje aktualne także dzisiaj: każda tradycja religijna jest przydatna, jeśli ułatwia spotkanie z Jezusem. Możemy powiedzieć, że historyczną decyzję pierwszego Soboru, z której i my korzystamy, umotywowano zasadą głoszenia: wszystko w Kościele musi być zgodne z wymogami głoszenia Ewangelii; nie z opiniami konserwatystów czy postępowców, ale z tym, aby Jezus docierał do życia ludzi. Dlatego każdy wybór, zastosowanie, struktura i tradycja mają być oceniane o tyle, o ile sprzyjają głoszeniu Chrystusa. Pamiętajmy, że Ewangelia nie jest ideologią: Ewangelia jest orędziem, które dotyka serc i je zmienia. W ten sposób Duch Święty rzuca światło na drogę Kościoła.“

„Módlmy się często do Ducha Świętego, przyzywajmy Go, prośmy Go każdego dnia, aby rozpalił w nas swoje światło. Czyńmy to przed każdym spotkaniem, aby stać się apostołami Jezusa wobec osób, które napotkamy. Nie gaśmy Ducha we wspólnotach chrześcijańskich ani w nas samych – zachęcał Papież. – Drodzy bracia i siostry, wychodźmy i zaczynajmy na nowo jako Kościół od Ducha Świętego. Niewątpliwie ważne jest, że w planowaniu duszpasterskim wychodzimy od badań socjologicznych, analiz, listy trudności, zestawu oczekiwań i narzekań. Jednak o wiele ważniejsze jest, aby zacząć od doświadczeń Ducha Świętego: oto prawdziwe wyjście. Trzeba zatem ich szukać, sporządzać ich listę, badać je, interpretować. Taka jest podstawowa zasada, która w życiu duchowym nazywa się prymatem pociechy nad strapieniem. Najpierw mamy Ducha Świętego, który pociesza, ożywia, oświeca, porusza; potem przyjdzie też strapienie, cierpienie, ciemność, ale zasadą regulującą w ciemności pozostaje światło Ducha.“