Papież przyjął głowę Kościoła syromalankarskiego w Indiach

Vatican News

Ojciec Święty podkreślił, że do zbliżenia między dwoma Kościołami doszło po Soborze Watykańskim II. Wspomniał m.in. 40-rocznicę pierwszej wizyty w Rzymie katolikosa tego Kościoła oraz fakt, że sięga on swymi korzeniami przepowiadania św. Tomasza Apostoła. Papież wyraził nadzieję, że postęp w dialogu teologicznym szybko doprowadzi do wyleczenia ran podziałów i do pełnej jedności. „Głoszenie Jezusa łączy a nie dzieli: wspólne głoszenie naszego Pana ewangelizuje drogę samego ekumenizmu” – mówił Franciszek. Przypomniał, że w październikowych obradach synodu nt. synodalności weźmie udział także przedstawiciel Kościoła syromalankarskiego.

Papież – synodalność i ekumenizm drogami do komunii

Syryjski Prawosławny Kościół Malankarski jest jednym z dwóch rodzimych Kościołów chrześcijańskich Indii, wywodzących swe korzenie od działalności św. Tomasza Apostoła. Z biegiem czasu zaczęło dochodzić do podziałów i w obecnej formie ukształtował się na początku XX wieku. Od 1912 jest autokefaliczny, a na jego czele stoi katolikos Wschodu, do którego z chwilą przyjęcia w 1934 konstytucji kościelnej doszedł jeszcze formalnie tytuł metropolity malankarskiego. Kościół syromalankarski, choć ma w swej nazwie oficjalnej przymiotnik „prawosławny”, w rzeczywistości nie należy do światowej rodziny prawosławnej (grecko-bizantyńskiej), ale jest częścią chrześcijaństwa wschodniego, nazywanego niechalcedońskim (lub przedchalcedońskim). Do nurtu tego należą m.in. Kościoły koptyjski, ormiański i syryjski. Łączy je to, że nie przyjęły nauczania Soboru Chalcedońskiego z 451.

Według własnych ocen Syryjski Prawosławny Kościół Malankarski liczy ok. 2,5 mln wiernych w 30 diecezjach na całym świecie, w większości w Indiach Południowych, poza tym w Ameryce Północnej, Europie, na Bliskim Wschodzie, w Azji Południowo-Wschodniej (przede wszystkim Singapur i Malezja) oraz w Australii i Nowej Zelandii.