Franciszek do wiernych Ziemi Świętej: modlę się za was codziennie

Krzysztof Dudek SJ – Watykan

Papież wyraża bliskość wobec wszystkich wiernych, szczególnie wspomina jednak dzieci, którym odmawia się przyszłości, płaczących i cierpiących oraz doświadczających udręki i zagubienia.

Jak przypomina, Ziemia Święta jest miejscem, gdzie czas paschalny przeżywa się w sposób wyjątkowy. „Nie tylko historia, ale także geografia zbawienia nie istniałyby bez Ziemi, którą zamieszkujecie od wieków, gdzie pragniecie pozostać i gdzie dobrze, abyście mogli pozostać” – podkreśla Ojciec Święty, dodając wyrazy wdzięczności: „Dziękuję za wasze świadectwo wiary, dziękuję za waszą wzajemną miłość, dziękuję za to, że potraficie żywić nadzieję wbrew wszelkiej nadziei”.

Papież wspomina, iż sam miał okazję odwiedzić Kościół w Ziemi Świętej 10 lat temu. Przytacza następnie słowa św. Pawła VI sprzed 50 lat: „Utrzymywanie się stanu napięcia na Bliskim Wschodzie, bez podjęcia jakichkolwiek rozstrzygających kroków w kierunku pokoju stanowi poważne i stałe niebezpieczeństwo, które zagraża nie tylko spokojowi i bezpieczeństwu tych narodów – i pokojowi całego świata – ale także pewnym wartościom niezwykle drogim, z różnych powodów, wielkiej części ludzkości”.

Jak podkreśla Franciszek, „wspólnota chrześcijańska Ziemi Świętej nie tylko przez wieki była kustoszem Miejsc zbawienia, ale poprzez swoje cierpienia nieustannie dawała świadectwo tajemnicy Męki Pańskiej”. Tak jest też i dzisiaj w tym mrocznym czasie, chrześcijanie stanowią pochodnie i ziarna dobra w ziemi rozdartej konfliktami.

„Bracia, siostry, chcę wam powiedzieć: nie jesteście sami i nie zostawimy was samych, ale pozostaniemy solidarni z wami poprzez modlitwę i czynną miłość” – zaznacza Papież. Jak dodaje, tej solidarności będzie towarzyszyć nadzieja, że wkrótce uda się powrócić do Ziemi Świętej jako pielgrzymi, „przełamać chleb braterstwa i podziwiać te zaczyny nadziei, które wyrosły z […] nasion rozrzuconych w smutku i pielęgnowanych z cierpliwością” przez miejscowych wiernych.

Papież wyraża też wdzięczność wobec pasterzy, zakonników i zakonnic za ich posługę. Na zakończenie zapewnia o modlitwie oraz życzy: „niech w tyglu cierpienia wzrasta i jaśnieje złoto jedności, także z braćmi i siostrami innych wyznań chrześcijańskich”.