Franciszek do diecezji rzymskiej o potrzebie docenienia Katolickiej Nauki Społecznej

ks. Paweł Rytel-Andrianik, Antonella Palermo – Watykan

Świadectwa z diecezji rzymskiej

Liturgia Słowa rozpoczęła się od czytania z proroka Izajasza, Psalmu 34 z wezwaniem ubogiego, który woła do Pana, aby był blisko tych, których serca są zranione, tych, którzy są dotknięci. A następnie czytanie z Ewangelii wg św. Łukasza z opisem tych, którzy są powołani do głoszenia roku łaski Pana. Papież przemawiał po wysłuchaniu świadectw Mariagrazii, uczennicy klasycznego liceum Amaldi w Tor Bella Monaca, prawnika Daniele Leppe, wolontariusza z tego samego rzymskiego przedmieścia, a także z Quarticciolo, dziennikarza Marco Damilano. Podzielone miasto nie może przetrwać, mówi ten ostatni. Opis podsumowujący drogę prowadzącą do tego zgromadzenia został przekazany władzom Kapitolu przez Giustino Trincia, dyrektora Caritas Rome, który wskazał na potrzebę większej odpowiedzialności za ubogich. Następnie głos zabrał Papież, który nawiązując do tego co usłyszał w świadectwach wskazał na potrzebę niesienia dobrej nowiny ubogim, naprawianie pęknięć w tkance społecznej, zasiewanie nadziei. Podkreślił, że to są kamienie węgielne, na których należy skupić opiekę duszpasterską.

Spotkanie na Lateranie

Ubodzy nie są tylko liczbą, są ciałem Chrystusa

Ból na myśl o tak wielu ranach, których miasto Rzym doświadcza do dziś, Papież wyraził w formie pytania, które zadał wszystkim: „Wiedząc, że są ludzie żyjący na ulicach, młodzi, którzy nie mogą znaleźć pracy ani mieszkania, chorzy i starsi, którzy nie mają dostępu do opieki, młodzi pogrążający się w narkomanii i wielu innych «nowoczesnych» uzależnieniach, ludzie naznaczeni cierpieniem psychicznym, żyjący w stanie opuszczenia lub rozpaczy, nie mogą być tylko statystyką; są to twarze i historie naszych braci i sióstr, które nas dotykają i zadają nam pytanie: co możemy zrobić? Czy dostrzegamy w zranionej historii tych ludzi oblicze cierpiącego Chrystusa? Czy dostrzegamy problem, aby się nim zająć? Co możemy zrobić razem?”

Pilna potrzeba pomocy ubogim

Temat ubogich powraca z wielkim naciskiem w słowach Ojca Świętego, ponieważ „są oni ciałem Chrystusa”, w odniesieniu do których Jezus „nie oferuje magicznego rozwiązania”. Potrzebne jest po prostu głoszenie Ewangelii. „Ubodzy”, potwierdza Papież, „nie mogą być liczbą, problemem lub, co gorsza, odrzuceniem”. Ciesząc się z często ukrytego zaangażowania tak wielu osób, które w praktyce realizują bliskość z najsłabszymi, Franciszek przypomina: „Musimy odczuwać kwestię ubóstwa jako pilną sprawę kościelną, która staje się zobowiązaniem i odpowiedzialnością wszystkich i zawsze. [...] Bądźmy obecni z ubogimi i stańmy się dla nich znakiem czułości Boga!"

Spotkanie na Lateranie

Odważyć się na miłość, przezwyciężając obojętność i uprzedzenia

Papież zachęca nas do proaktywności, do stałego dialogu z instytucjami i stowarzyszeniami, do odwagi w miłości, do przezwyciężania „wirusa obojętności”, „cierpliwością dialogu bez uprzedzeń”.

„Byłoby miło, gdybyśmy wyszli z dzisiejszego spotkania z konkretnymi, weryfikowalnymi zobowiązaniami w ramach wspólnego wysiłku ukierunkowanego na działania, które mogą pomóc nam przezwyciężyć nierówności. Ale w międzyczasie chciałbym was prosić: wzmocnijcie bardziej, w zwykłej pracy duszpasterskiej i katechezie, myślenie społeczne Kościoła”. Papież zachęcił do wcielania w życie Katolickiej Nauki Społecznej Kościoła i do formowanie sumień na jej podstawie, aby „Ewangelia przekładała się na różne sytuacje dnia dzisiejszego i czyniła nas świadkami sprawiedliwości, pokoju i braterstwa”.