Ukraina: „co po zwycięstwie?” – refleksje przedstawicieli

„Najpierw sprawa aborcji, która jest ciągle na Ukrainie bardzo dostępna i zbiera wielkie żniwo. Drugie doświadczenie to spadająca demografia. Obecnie na Ukrainie żyje około 37 mln mieszkańców, w tym 8 mln na terenach okupowanych. Przed pandemią urodziło się w Ukrainie około 300 tys. dzieci. W ubiegłym roku tylko 200 tys. A więc demografia spada. Do tego jeszcze rozdzielone rodziny. Na koniec 2022 r. poza granicami Ukrainy przebywało między 3,8 do 4,7 mln osób – w większości to kobiety z dziećmi. Kolejne doświadczenie to dzieci wywiezione do Rosji. Według zweryfikowanych danych tych dzieci wywieziono około 19 tysięcy. I wreszcie dzieci, które mogły stać się ofiarami handlu ludźmi – mówi ks. Kryża. – Wiele z nich zostało uratowanych dzięki międzynarodowej współpracy. Musimy jeszcze do tego dołożyć te szczególne doświadczenia związane z wojną, mianowicie zburzenie domów mieszkalnych, szkół… To wszystko pociąga za sobą wielkie konsekwencje. Ta sytuacja stawia przed Ukrainą bardzo poważne pytania i wyzwania. Czy będzie komu żyć na tej ziemi? – pytał bp Witalij Krywicki – Jakie przed nami priorytety? Czym mamy się teraz zająć?“

„Chciałbym zakończyć przy pomocy jeszcze jednego pytania. W czasie II wojny światowej Winston Churchill, kiedy minister kultury zaproponował zmniejszenie wydatków na kulturę, postawił to dobrze znane pytanie: «A w takim razie za co my walczymy?» Właśnie owo pytanie pomoże nam obecnie lepiej zrozumieć cel walki, którą toczy dziś Ukraina: walki z rosyjskim agresorem i okupantem – wskazywał zwierzchnik miejscowych grekokatolików. – Jeśli nie walczymy dziś o godność ludzkiego życia, o prawo do życia od poczęcia do naturalnej śmierci, jeśli nie budujemy kultury życia na Ukrainie, nie budujemy państwa życia, jak tutaj trafnie to powiedziano, to trzeba się spytać: «o co w takim razie walczymy?». Nasz szczyt stanowi bardzo głęboką odpowiedź na to pytanie: walczymy za życie, godność i zwycięstwo. Walczymy za Ukrainę.“