Karol Wojtyła - Papież, który otworzył Kościół na świat

Krzysztof Ołdakowski SJ 

 Można powiedzieć nawet więcej: był uważany za świętego jeszcze za życia, a zaraz po śmierci przyzywany w modlitwie. Co stanowiło tajemnicę jego świętości? Można jej było doświadczyć zarówno w jego relacji do Boga, jak i w stosunku do drugiego człowieka. Miłość była naczelnym motywem jego postępowania. Z niej płynęło poszanowanie każdej osoby. Karol Wojtyła stanowił osobę „całościową”, był studentem, robotnikiem, poetą, aktorem, profesorem, biskupem, kardynałem i papieżem. Charakteryzował się wielką pracowitością, chociaż nigdy się nie śpieszył. Przyjmując cierpienie w ostatnich latach złożył wielkie świadectwo, że życie ma wartość do końca. Świętość Jana Pawła II wyrażała się w braku strachu przed prawdą, oraz ukazywaniu jej w sposób pozytywny, zawsze z wielkim szacunkiem dla innych.

Pontyfikat Jana Pawła II wciąż jest dla nas wielkim zaproszeniem do dobrego i uczciwego życia, do troski o jakość człowieczeństwa i rozwój we wszystkich jego wymiarach, do pielęgnowania szlachetnych pragnień, do męstwa i odwagi w stawianiu sobie wymagań, do podejmowania odpowiedzialności za innych oraz zaangażowania wielkim sercem w budowanie lepszego świata. Kult i pamięć o Janie Pawle II to poniesienie w konkretne życiu programu na życie, jaki pozostawił. Oddają go dwa wyrażenia: jedno z początku pontyfikatu: „Nie lękajcie się” i drugie z ostatniej pielgrzymki do Polski w 2002 roku: „Polsko, przestań się lękać”. Poprzez te słowa, obecne w tle każdego wystąpienia, spotkania i gestu Jan Paweł II pragnie odnawiać w nas poczucie, jakie kryje się w głębi ludzkiej duszy: istnieje Ktoś, kto trzyma w ręku losy świata i człowieka.

Chodzi także o to, byśmy nie pamiętali o Janie Pawle II jedynie obrzędowo, wspominając go przy okazji rocznic: urodzin i śmierci, wyboru czy kanonizacji, oraz nadając nazwy jego imienia kolejnym szkołom, placom i ulicom. Przyszłe pokolenia poznają Papieża Jana Pawła II takiego, jakim my go przedstawimy. Ważne jest, aby wiedzę o nim przekazać w sposób szeroki i mądry, a przede wszystkim twórczy, podejmując próbę przełożenia jego nauczania na codzienne realia życia osobistego i społecznego, polityki i ekonomii, nauki oraz kultury.