Prefekt Dykasterii ds. Biskupów: nie wszędzie tabu mówienia o nadużyciach zostało złamane

Beata Zajączkowska – Watykan

Amerykański augustianin, który ponad 30 lat posługiwał w Peru przyznaje, że mimo objęcia nowej funkcji wciąż czuje się misjonarzem. „Często martwimy się o przekazywanie doktryny zapominając, że naszym pierwszym zadaniem jest głoszenie piękna i radości spotkania z Jezusem” – mówi bp Prevost podkreślając, że biskup musi być blisko ludzi, a nie stać się jedynie menadżerem.

Odnosząc się do kwestii nadużyć zaznacza, że Kościół musi być transparentny i towarzyszyć ofiarom. Hierarcha wskazuje, że milczenie nigdy nie może być odpowiedzią i nigdy nie jest rozwiązaniem. Pytany o ewentualne opóźnienia i zaniedbania ze strony biskupów w tej sprawie podkreśla, że na tej drodze pozostaje jeszcze wiele do zrobienia.  

Prefekt Dykasterii ds. Biskupów wskazuje, że są miejsca, w których od lat wykonuje się dobrą pracę, a normy są wprowadzane w życie. Jednocześnie, jak mówi, nadal można się w tej kwestii wiele nauczyć. Chodzi m.in. o pilną potrzebę i odpowiedzialność towarzyszenia ofiarom. Bp Prevost zauważa, że jedną z trudności, które wielokrotnie się pojawiają, jest to, że biskup musi być blisko swoich księży i zarazem blisko ofiar. „Niektórzy zalecają, aby to nie biskup bezpośrednio przyjmował ofiary, nie możemy jednak zamykać naszych serc, drzwi Kościoła przed osobami, które cierpią z powodu nadużyć. Odpowiedzialność biskupa jest wielka i myślę, że wciąż musimy podejmować ogromne wysiłki, aby odpowiedzieć na tę sytuację, która powoduje tak wiele bólu w Kościele” – zaznacza amerykański hierarcha. Podkreśla, że będzie to wymagało czasu i współpracy również z innymi dykasteriami. „Uważam, że częścią misji naszej dykasterii jest towarzyszenie biskupom, którzy nie otrzymali niezbędnego przygotowania do zajęcia się tym tematem” – mówi bp Prevost. I dodaje: „Pilną i konieczną rzeczą jest to, abyśmy byli bardziej odpowiedzialni i bardziej wrażliwi na tę kwestię”.

Prefekt Dykasterii ds. Biskupów podkreśla, że odpowiednie przepisy już są, znacznie trudniej jest zmienić mentalność. Zauważa, że w zależności od kręgu kulturowego istnieją różnice w podejściu do tego tematu także przez same ofiary. „W niektórych krajach tabu mówienia na ten temat zostało już nieco przełamane, podczas gdy są inne miejsca, gdzie ofiary lub rodziny ofiar nigdy nie chciałyby mówić o nadużyciach, których doświadczyły. W każdym razie milczenie nie jest odpowiedzią. Milczenie nie jest rozwiązaniem” – podkreśla bp Prevost. Nawiązując do odpowiedzialności spoczywającej na biskupach podkreśla: „musimy być przejrzyści i uczciwi, towarzyszyć ofiarom i pomagać im, ponieważ w przeciwnym wypadku ich rany nigdy się nie zagoją. Na nas wszystkich spoczywa w tym względzie wielka odpowiedzialność”.