Kard. Schönborn: synodalność to modus operandi komunii kościelnej

„Uczestniczyłem w synodzie w 1985 r. nie jako biskup, ale byłem jednym z teologów, którzy współpracowali w pracach synodu, który odbył się dwadzieścia lat po zakończeniu Soboru. Tematem tego synodu była komunia, communio, podstawowe słowo Soboru Watykańskiego II. Czyli tamten synod nie miał specyficznego tematu, ale był niemal synodem na temat komunii: communio jako istotna nuta Kościoła, jako cecha charakterystyczna życia kościelnego – mówi arcybiskup Wiednia. – Myślę, że synod o synodalności jest czymś podobnym. Synodalność jest bardzo prosta: jest to modus operandi komunii kościelnej, uczestnictwo nawet w sprawach i decyzjach dotyczących zarządzania, w różnych aspektach życia Kościoła. Nie należy również zapominać, że wspólne kroczenie drogą synodalności ma miejsce nie tylko we współczesności, ale także w historii. Tak więc synodalność oznacza również pamięć o drodze tych, którzy poprzedzili nas w wierze. Synod o synodalności jest synodem o tym, jak żyć w sposób ewangeliczny, w sposób odpowiadający nauczaniu Ewangelii, komunii kościelnej, wspólnej drodze wszystkich członków ludu Bożego. Oczywiście można powiedzieć, że większość synodów po 1965 r., czyli po ustanowieniu instytucji Synodu Biskupów miała bardziej konkretny temat: na przykład pokutę i nawrócenie lub rodzinę, ale myślę, że ten temat synodalności jest kolejnym krokiem w recepcji Soboru Watykańskiego II, communio stanowi jego modus operandi, podobnie jak synodalność.“