Vdiq Nexhmije Hoxha

R.SH. - Vatikan

Në moshën 99-vjeçare, vdiq në Tiranë gruaja e ish-diktatorit shqiptar Enver Hoxha, Nexhmija. Se ajo dhe familja e saj nuk janë penduar asnjëherë për errësirën në të cilën e zhytën popullin shqiptar, për persekutimet e klerit, të besimtarëve, të intelektualëve e, edhe të njerëzve të thjeshtë “që nuk ndiqnin vijën e Partisë së Punës”, e tregon qartë mesazhi, me të cilin i biri, Ilir Hoxha, lajmëron vdekjen e komenton: “gjithë jetën e saj ia kushtoi lirisë së Atdheut dhe ndërtimit të Shqipërisë së re, përparimit dhe emancipimit të shoqërisë shqiptare”, duke shtuar se familja do të ndihet gjithnjë krenare për këtë.

Lirinë e atdheut, ish-drejtoresha e Institutit të Studimeve Marksiste-Leniniste në Komitetin Qendror të PPSH-së, së bashku me të shoqin, e mbytën në vrasjen e në burgosjen e mijëra vetëve, që s’kishin bërë faj tjetër, veçse të mendonin ndryshe nga komunistët; e groposën në varret masive të njerëzve, pushkatuar pa gjyq e në qelitë e torturave; e mohuan madje, edhe për vetë shokët e tyre, si për të dëshmuar edhe një herë se “revolucioni gëlltit bijtë e vet” (Pierre Victurnien Vergniaud).

Ndërsa Shqipëria e re, që ndërtuan me zell, e shndërroi njeriun, duke e larguar gjithnjë e më shumë nga ngjashmëria e shembëllimi me Zotin e amshuar, e la popullin pa bukë e të paparë, të ndryrë brenda hekurave të një vendi, që shihte kudo armiq e me këtë ndjesi i edukonte edhe fëmijët, që në djep. Ky qe “përparimi dhe emancipimi” i shoqërisë shqiptare, e cila, edhe pas rënies së shtatores së diktatorit, është ende në kërkim të rrugës për të dalë përfundimisht nga komunizmi.

Nesër, do të varroset në Sharrë ajo, që u dënua me burgim për 30 kafe më shumë, në vend që të gozhdohej para gjyqit për këto krime xhelatësh. Tashmë, përgjigjet para një gjyqi më të madh…