Më 15 shkurt kalendari kujton Shën Onezimin, dishepull i Shën Palit

R.SH. - Vatikan

Më 15 shkurt kalendari përkujton Shën Onezimin, dishepull i Shën Palit, ipeshkëv dhe martir, lindi në Kolos, në Turqisnë e sotme, dhe vdiq në Romë në shekullin e parë, nën perandorin Dioklecian, u martirizua me gurë për fenë e tij në Krishtin.

Onezimi ishte një skllav i ri që jetonte në Kolos, i cili, pasi kishte vjedhur zotërinë e tij Filemonin, u arratis në Romë. Onezimi është një shenjt, që na shtyn të reflektojmë mbi disa realitete themelore të kristianizmit. E njohim nga Letra e Shën Palit drejtuar Filemonit, letër shumë shpirtërore, e ngrohtë e njerëzore, përmes së cilës del në pah shpirti i ëmbël e i njerëzishëm i Shën Palit, i cili shprehet plot dashuri për njeriun e vogël, që asokohe nuk vlerësohej as si njeri, por si send.

Shën Pali e quan Filomenin bashkëpunëtor dhe i kujton bamirësinë ndaj të tjerëve, besimin në Zotin tonë Jezu Krishtin dhe në të gjithë Shenjtorët. Përmes kësaj letre, Shën Pali e fton Filemonin të kryejë një gjest të padëgjuar bamirësie e feje: “Të lutem, pra - i shkruan - për birin tim, që e kam lindur ndër pranga, Onezimon, atë që dikur qe i panevojshëm, por që sot është i nevojshëm për ty e për mua. Do të kisha dashur ta mbaja pranë vetes të më shërbente në vendin tënd ndër pranga që mbart për Ungjillin, por nuk desha të bëj asgjë pa dijeninë tënde, në mënyrë që të mirën mos ta bësh pasi të jesh i shtrënguar, por vetvetiu. Ndoshta prandaj u nda nga ti për një ças, në mënyrë që ti ta kishe përgjithnjë. Jo më si skllav, por shumë më tepër se skllav, si vëlla të dashur në Zotin!”.

E ne kujtojmë se Onezimi nuk ishte vetëm një skllav i ikur nga i zoti (njihet si pajtor i shërbëtorëve), por edhe hajdut. E pra Shën Pali e quan vëlla, sepse krishterimi nga hajdut e bëri njeri të vërtetë; nga njeri, besnik të Krishtit e më pas, ipeshkëv të Efezit dhe martir. U martirizua duke u mbytur me gurë në Romë, sepse nuk pranoi ta mohojë fenë e Krishtit.