Ndër të Lumët e rinj të Kishës, 16 martirë, vrarë nga urrejtja për fenë gjatë nazizmit dhe komunizmit
R.SH. – Vatikan
Të vrarë nga urrejtja për fenë në dy diktatura: atë naziste dhe atë sovjetike. Ndër 19 të Lumët e rinj, për të cilët Papa autorizoi sot shpalljen e dekreteve, janë edhe 16 martirë: Max Josef Metzger, meshtar dioqezan, themelues i Institutit Shekullar Societas Christi Regis, vrarë më 17 prill 1944 në Gjermani dhe Christophora Klomfass me 14 murgesha të tjera, nga Kongregata e Motrave të Shën Katerinës Virgjër e Martire, vrarë në vitin 1945 nga regjimi komunist sovjetik.
Papa priti paradite kardinalin Marcello Semeraro, prefekt i Dikasterit për Çështjet e Shenjtorëve, e miratoi edhe nisjen e procesit të lumnimit për 7 persona të tjerë.
15 murgesha të martirizuara gjatë komunizmit sovjetik
15 murgeshat, me origjinë gjermane, banonin në Prusinë Lindore gjatë pushtimit nga Ushtria e Kuqe: të gjitha vdiqën ndërmjet janarit dhe nëntorit 1945. U vranë nga urrejtja e ushtarëve sovjetikë për fenë, pasi u përdhunuan, u torturuan, ose u lanë të vdisnin nga uria, keqtrajtimi e nga sëmundjet në kampet e përqendrimit të Rusisë. Në shenjë përbuzjeje për fenë e krishterë, torturuesit e tyre shpesh prisnin dhe grisnin egërsisht rrobat e tyre rregulltare.
Meshtar për paqen dhe ekumenizmin në kohën e Hitlerit
Meshtari gjerman Max Josef Metzger mbeti viktimë e një diktature tjetër, asaj naziste. I përfshirë në lëvizjet pacifiste dhe ekumenike, në vitin 1917 ai themeloi Lidhjen e Paqes Universale të Kryqit të Bardhë dhe dhjetë vjet më vonë mori pjesë si vëzhgues katolik në Asamblenë e Lozanës, nga e cila lindi Këshilli Ekumenik i Kishave. Me ardhjen e nazizmit, nuk pati frikë të fliste kundër Hitlerit. U arrestua për herë të parë në vitin 1939 dhe, për herë të dytë, në vitin 1943. I dënuar me vdekje, vdiq në gijotinë më 17 prill 1944, në burgun Brandenburg-Görden. Ishte i vetëdijshëm se impenjimi i tij për paqen dhe ekumenizmin, si dhe refuzimi i regjimit nazist në emër të Krishtit, mund t'i kushtonte jetën.
Të Lumët e tjerë të rinj
Ndër të Lumët e rinj të ardhshëm është edhe Patriarku i Antiokisë së Maronitëve Stefano Douayhy, libanez, i cili jetoi në shekullin e 17-të (1630-1704). Punoi intensivisht për të ndihmuar të varfërit, në favor të dialogut ekumenik ndërmjet Lindjes dhe Perëndimit.
I Lum do të shpallet edhe José Torres Padilla, meshtar dioqezan spanjoll, bashkëthemelues i Kongregatës së Motrave të Shoqërisë së Kryqit (1811-1878) dhe Camillo Costa de Beauregard, prift dioqezan francez (1841-1910), i mbiquajtur "babai i jetimëve" për themelimin e jetimores Le Bocage në Chambery.
Shtatë të nderuarit e rinj
Shtatë të tjerët, për të cilët fillon procesi i lumnimit, janë: Geervaghese Thomas Panickaruveetil Mar Ivanios, kryeipeshkëv i Trivandrum të Siro-Malabarezëve, që në vitin 1919 themeloi Kongregatën e Urdhrit të Imitimit të Krishtit Bethany Ashram dhe atë të Motrave të Imitimit të Krishtit Bethany Madhom, pionier i ekumenizmit në Indi dhe ipeshkvi i parë i Kishës Katolike Siro-Malankareze; meshtari brazilian Liberio Rodrigues Moreira, i cili në gjysmën e parë të shekullit të kaluar ua kushtoi jetën të sëmurëve dhe të varfërve, kaloi me përshpirtëri të thellë të krishterë sprovat që jeta nuk ia kurseu e qe adhurues i palodhur i Eukaristisë; lajku Antonio Tomiçiq, kroat i Urdhrit të Fretërve të Vegjël Kapuçinë, i cili në vitet e komunizmit, kur mbante shenja fetare në publik shkaktonte tallje dhe armiqësi, por nuk nuk e hoqi kurrë rroben rregulltare, duke vuajtur publikisht fyerjet dhe duke vijuar, me besim të patundur në Zotin, punën e tij për plotësimin e nevojave të vëllezërve; Maddalena Frescobaldi Capponi, themeluese e Kongregatës së Motrave Pasioniste të Shën Palit të Kryqit; Maria Alfinda Hawthorne, themeluese e motrave domenikane të Shën Rozës nga Lima, lindur në mesin e shekullit të 19-të në një familje protestante në Massachusetts, kthyer në katolike në Evropë së bashku me të shoqin, nga i cili u nda për shkak të alkoolizmit, duke iu përkushtuar më pas shërbimit të Krishtit në pacientët me kancer; Angelina Pirini, laike, drejtuese e Veprimit Katolik famullitar në Celle di Sala, në Cesenatico të Emilia Romagna, e cila vdiq më 1940; e, së fundi, Elisabetta Jacobucci, murgeshë e Institutit të Terciareve Françeskane Alkantarine, e cila jetoi ndërmjet shekujve XIX dhe XX: gjithmonë e gatshme për të pranuar detyrat më modeste, ajo dinte të kombinonte aspektin asketik të kundrimit të Mundimeve të Krishtit me bamirësinë intensive në dobi të jetimëve dhe të moshuarve.
