Nënë Tereza, ç’duhet bërë për t’i dhënë fund luftës!

R.SH. / Vatikan

Nënë Tereza është kujdesur për njeriun veç e veç, jo për turmën. Qëndroi me të varfrit, por diti t’u drejtohej edhe të pasurve, në të cilët shpesh pa dëshpërimin: “të varfrit e Kalkutës – pohonte Ganxhe Bojaxhiu – nuk kanë asgjë, por besojnë akoma në diçka; ndërsa ata që kanë shumë, duket sikur nuk besojnë më në asgjë”.

Nënë Tereza foli kundër çdo lloj dhune: nga lufta tek aborti.

Më 2 janar 1991, pak para “Luftës së Gjirit”, Nënë Tereza u shkroi një letër të hapur presidentëve të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe Irakut, në të cilën iu lut atyre "në emër të të varfërve dhe atyre që do të bëhen të varfër, nëse shpërthen lufta. “Të bëhemi paqebërës dhe të mos shkaktojmë një konflikt të përgjakshëm”. Dhe ai i paralajmëroi ata: "Ju mund ta fitoni luftën, por sa do të ishte kostoja për sa i përket jetëve njerëzore, të shkatërruara, të gjymtuara dhe të asgjësuara?".

Dymbëdhjetë vjet më vonë, në janar 2003, Papa Gjon Pali II mbajti një fjalim të rëndësishëm para trupit diplomatik të akredituar pranë Selisë së Shenjtë, gjatë cilit, mes tjerash, deklaroi se «dialogu ekumenik midis të krishterëve dhe kontaktet respektuese me fetë e tjera, veçanërisht me Islamin, përbëjnë kundërhelmin më të mirë ndaj devijimeve sektare, fanatizmit apo terrorizmit fetar”. Fjalë të padëgjuara që sot marrin një kuptim profetik.

Lufta nuk mund të humanizohet, ajo vetëm mund të shfuqizohet. Ne përpiqemi të jetojmë në paqe, pavarësisht nga origjina jonë, besimi ynë, ngjyra e lëkurës sonë, gjuha jonë dhe traditat tona. Mësojmë të tolerojmë dhe të vlerësojmë dallimet. Refuzojmë me forcë çdo formë dhune dhe shtypjeje, më e keqja prej të cilave është lufta.

E megjithatë, lufta është sot gjëja më e frikshme, që trondit ditët e ëndrrat tona. Gjithnjë në kërkim të paqes.

Po paqja kërkon katër kushte themelore: të vërtetën, drejtësinë, dashurinë dhe lirinë.

E, sidomos, benikërinë e ushtarit!

Ushtari lutet më shumë se të gjithë të tjerët për paqen, sepse është ai që duhet t’i vuajë plagët më të thella të luftës.

E, megjithatë, nuk e dimë ende çfarë mund të bëjmë për të siguruar paqen në botë? Ndonëse na e ka treguar prej kohe Nënë Tereza:

“Shko në shtëpi dhe duaje familjen tënde”.

Të përpiqemi, pra, të jetojmë në paqe, pavarësisht nga origjina jonë, besimi ynë, ngjyra e lëkurës sonë, gjuha jonë dhe traditat tona. Të mësohemi t’i tolerojmë dhe t’i vlerësojmë dallimet. E ta refuzojmë me forcë çdo formë dhune dhe shtypjeje, më e keqja prej të cilave është lufta!