Katekesi ya Papa:haraka na kukosa subira ni maadui wa maisha ya kiroho!
Na Angella Rwezaula – Vatican.
Baba Mtakatifu Francisko ameongoza katekesi yake Jumatano tarehe 27 Machi 2024 katika Ukumbi wa Paulo VI mjini Vatican na kuwajulisha kuwa ilikuwa ifanyike katika Uwanja wa Mtakatifu Petro laki ni kwa sababu ya mvua imehamishwa ndani. Ni kweli kwamba walikuwa wamejazana sana lakini angalau bila kuloa. Na aliwashukuru kwa subira yao. Akiendelea Papa amesema jinsi ambavyo Dominika iliyopita tulisikia simulizi ya Mateso ya Bwana. Katika mateso anayopitia, Yesu anajibu kwa fadhila ambazo, ingawa hazijumuishwi miongoni mwa zile za kimapokeo, ni muhimu sana: fadhila ya subira. Yaani Uvumilivu! Hii inahusu ustahimilivu wa kile ambacho mtu anateseka: sio kwa bahati mbaya kwamba subira ina mzizi sawa na shauku. Pilato hakuzuia; alivumilia kutukanwa, kutemewa mate na kupigwa mijeredi na askari; alibeba uzito wa msalaba; aliwasamehe wale wanaompigilia misumari kwenye mti na msalabani hajibu machukizo, bali anatoa huruma. Hii ndiyo subira ya Yesu. Yote haya yanatuambia kwamba subira ya Yesu haijumuishi upinzani wa kistaarabu kwa mateso, bali ni tunda la upendo mkuu zaidi.
Na hasa katika Mateso subira ya Kristo inajitokeza, ambaye kwa unyenyekevu na upole anakubali kukamatwa, kupigwa makofi na kuhukumiwa isivyo haki; mbele ya Mtume Paulo, katika ile inayoitwa “Wimbo wa Upendo” (taz. 1Kor 13:4-7), anaunganisha kwa ukaribu upendo na subira. Kiukweli, katika kuelezea ubora wa kwanza wa upendo, anatumia neno linalotafsiriwa kama magnanimous, au subira. Upendo ni mkubwa, ni mvumilivu. Unaonesha dhana ya kushangaza, ambayo mara nyingi unarudi katika Biblia: Mungu, mbele ya ukosefu wa uaminifu wetu, anajionesha kuwa si mwepesi wa hasira (taz. Kut 34:6; taz.Nm 14:18): badala ya kuonesha kuchukizwa kwake na uovu na dhambi ya mwanadamu, anajidhihirisha kuwa mkuu zaidi, tayari kila wakati kuanza upya kwa subira isiyo na kikomo. Kwa Paulo, hii ndiyo sifa ya kwanza ya upendo wa Mungu, ambayo inatoa msamaha katika uso wa dhambi.
Baba Mtakatifu ameendelea kukazia kuwa “Lakini si hivyo tu, bali hii ni sifa ya kwanza ya kila upendo mkubwa, ambao unajua jinsi ya kukabiliana na uovu kwa wema, ambao haujifungi kwa hasira na kukata tamaa, lakini huvumilia na kuanza tena. Uvumilivu unaoanza tena. Baba Mtakatifu Francisko ameendelea kusema kuwa njia hiyo katika mzizi wa subira kuna upendo, kama Mtakatifu Augustino asemavyo: Mmoja ana nguvu zaidi ya kuvumilia uovu wowote, upendo mkubwa wa Mungu ndani yake (De patientia, XVII). Mtu basi anaweza kusema kwamba hakuna ushuhuda bora zaidi wa upendo wa Yesu kuliko kukutana na Mkristo mvumilivu. Lakini pia tufikirie ni akina mama na baba wangapi, wafanyakazi, madaktari na wauguzi, wagonjwa ambao kila siku, wakiwa mafichoni, huipamba dunia kwa subira takatifu! Kama Maandiko yanavyosema, “subira ni bora kuliko nguvu za shujaa” (Mit 16:32).”
Hata hivyo, kwa kuongeza Papa amesisitiza kuwa “ lazima tuwe waaminifu: mara nyingi tunakosa subira. Katika hali ya kawaida kwa kunamaanisha maisha ya kila siku, sote hatuna subira. Tunahitaji kama vitamini muhimu ili kusonga mbele, lakini kwa asili tunakosa subira ni silika ya kutokuwa na subira -na kujibu uovu kwa uovu: ni vigumu kukaa na utulivu, kudhibiti silika zetu, kuzuia majibu mabaya, kuondoa mabishano na migogoro katika familia, kazini, au katika jumuiya ya Kikristo. Jibu linakuja mara moja; hatuna uwezo wa kuwa na subira.” Papa Francisko amesema. Hata hivyo, tukumbuke kwamba subira si lazima tu, bali ni wito: ikiwa Kristo ni mvumilivu, Mkristo anaitwa kuwa na subira. Na hii inatuhitaji kwenda kinyume na chembe ya fikra iliyoenea leo hii, ambamo kuna haraka na kila kitu sasa hutawala; badala ya kusubiri hali kukomaa, watu wanabanwa, wakitarajia wabadilike mara moja.
Kwa kukazia Papa amesema “Tusisahau kwamba haraka na kukosa subira ni maadui wa maisha ya kiroho: kwa nini? Mungu ni upendo, na apendaye hachoki, hana hasira, hatoi kauli za mwisho, Mungu ni mvumilivu, Mungu anajua kusubiri. Hebu tufikirie historia ya Baba mwenye huruma, ambaye anamngojea mwanawe aliyeondoka nyumbani: anateseka kwa subira, ili kwa subira aweze kumkumbatia mara tu atakapomwona akirudi (taz Luka 15:21); au tufikirie mfano wa ngano na magugu, pamoja na Bwana ambaye hana haraka ya kutokomeza uovu kabla ya wakati wake, ili kitu chochote kipotee (taz Mt 13:29-30). Subira hutufanya kuokoa kila kitu.
Papa amesema kwamba lakini ni jinsi gani tunaweza kuongeza subira? Kwa kuwa, kama Mtakatifu Paulo anavyofundisha, tunda la Roho Mtakatifu (taz Gal 5:22), ni lazima iombwe kwa usahihi kabisa juu ya Roho wa Kristo. Yeye anatupatia nguvu ya upole ya subira, na subira ni nguvu ndogo kwa sababu ni tabia ya fadhila ya Kikristo sio tu kufanya mema, lakini pia kujua jinsi ya kuvumilia uovu(Mtakatifu AUGUSTINE, Discourses, 46,13). Hasa katika siku hizi itatufaa kutafakari juu ya Msalaba ili kupata subira yake. Zoezi zuri pia ni lile la kuwaleta Kwake watu wenye kuudhi zaidi, kuomba neema ya kuwatendea kazi ile ya huruma inayojulikana na kupuuzwa: kuwavumilia watu wenye kuudhi. “Na si rahisi. Papa ameomba kufikiria ikiwa tutafanya hivyo kwa kuvumilia kwa subira watu wanaoudhi. Tunaanza kwa kuomba kuwatazama kwa huruma, kwa macho ya Mungu, tukijua jinsi ya kutofautisha nyuso zao na makosa yao. "Tuna tabia ya kuorodhesha watu na makosa wanayofanya. Lakini tusifanye hivyo kwani hii sio nzuri. Tunatafuta watu kwa nyuso zao, kwa mioyo yao na sio makosa yao.”
Hatimaye, Baba Mtakatifu amebainisha kwamba ili kusitawisha subira, sifa nzuri inayotoa uhai nafasi ya kupumua, ni vizuri kupanua mtazamo wako. Kwa mfano, kwa kutopunguza upeo wa ulimwengu katika shida zetu, kama vile Kumwiga Kristo anavyotualika kufanya. Na anasema hivi: “Kwa hiyo ni muhimu kwako kukumbuka mateso makubwa zaidi ya wengine, ili kujifunza kubeba yako mwenyewe, madogo, kukumbuka kwamba hakuna chochote, hata kidogo, maadamu kinavumiliwa kwa upendo wa Mungu, kikose thawabu kwa Mungu” (III, 19). Na tena, tunapohisi katika mtego wa majaribu, kama Ayubu anavyofundisha, ni vyema kujifungua wenyewe kwa matumaini kwa upya wa Mungu, kwa ujasiri thabiti kwamba hataacha matarajio yetu yamekatishwa tamaa. Uvumilivu na kujua jinsi ya kuvumilia maovu.
Mwisraeli na Mpalestina
Na hapa leo katika katekesi hii, kuna watu wawili, baba wawili. Wao ndio wa kwanza: Mwisraeli mmoja na Mwarabu mmoja. Wote wawili walipoteza binti zao katika vita hivi na wote ni marafiki; hawaangalii uadui wa vita, bali wanaangalia urafiki wa wanaume wawili wanaopendana na ambao wamepitia kusulubiwa sawa. Hebu tufikirie ushuhuda huu mzuri sana wa watu hawa wawili walioteseka katika binti zao kutokana na vita katika Nchi Takatifu. Ndugu wapendwa, asante kwa ushuhuda wenu.”
