Papa Francisko,Gelora Bung Karno:Kuwa wajenzi wa tumaini
Na Angella Rwezaula – Vatican.
Baba Mtakatifu Francisko katika Ziara yake ya 45 ya Kitume akiwa katika kituo cha Kwanza nchini Indonesia, siku yake ilihitimishwa na Maadhimisho ya Misa Takatifu katika Uwanja wa Kitaifa, Gelora Bung Karno, Alhamisi tarehe 5 Septemba 2024 kwa kuudhuliwa na waamini wenye hisia kali ya ya furaha na upendo wa kumuona Baba Mtakatifu, na waliovalia nguo za kiutamaduni wa nchini Indonesia. Katika mahubiri yake mara baada ya masomo ya Siku na Injili, Baba Mtakatifu amesema: “Kukutana na Yesu kunatuita tuishi mitazamo miwili ya kimsingi inayotuwezesha kuwa wanafunzi wake: kusikiliza neno na kuliishi neno.
Kwanza, kusikiliza, kwa sababu kila jambo linatokana na kusikiliza, kutoka katika kujifunua kwake, kukaribisha zawadi yenye thamani ya urafiki wake. Kisha ni muhimu kuishi neno tulilolipokea, ili tusisikilize bure na kujidanganya (rej. Yak 1:22). Kwa hakika, wale wanaohatarisha kusikiliza kwa masikio yao pekee hawaruhusu mbegu ya neno kushuka ndani ya mioyo yao na hivyo kubadili njia yao ya kufikiri, kuhisi na kutenda. Neno lililotolewa, na kupokelewa kwa njia ya kusikiliza, linatamani kuwa uzima ndani yetu, litubadilishe na kufanyika mwili katika maisha yetu.
Baba Mtakatifu Francisko kutokana na Injili iliyosomwa, alisema kwamba isaidie kutafakari mitazamo hii miwili muhimu ya kusikiliza neno na kuliishi neno.” Akianza kudadavua kwanza kabisa, kusikiliza neno. Mwinjili alisimulia kwamba watu wengi walimiminika kwa Yesu na “umati ulikuwa ukimsonga ili kusikia neno la Mungu” (Lk 5:1). Walikuwa wakimtazamia, wakiwa na njaa na kiu ya neno la Bwana na walisikia sauti yake katika maneno ya Yesu. Tukio hilo, basi, lililorudiwa mara nyingi katika Injili, Papa ameongeza, neno linatuambia kwamba moyo wa mwanadamu daima unatafuta ukweli ambao unaweza kulisha na kutosheleza hamu yake ya furaha. Hatuwezi kuridhika na maneno ya kibinadamu pekee, mawazo ya ulimwengu huu na hukumu za dunia. Daima tunahitaji nuru itokayo juu ili kuangazia hatua zetu, maji ya uzima yanayoweza kukata kiu ya majangwa ya roho, faraja isiyokatisha tamaa kwa sababu inatoka mbinguni na si kutoka kwa mambo ya ulimwengu huu wa kupita.
Katikati ya mkanganyiko na ubatili wa maneno ya binadamu, kuna haja ya neno la Mungu, dira pekee ya kweli kwa safari yetu, ambayo pekee ndiyo yenye uwezo wa kutuongoza kurudi kwenye maana halisi ya maisha katikati ya majeraha na machafuko mengi. Papa Francisko amebainisha kuwa tusisahau kwamba kazi ya kwanza ya mfuasi si kujivika udini kamilifu wa nje, kufanya mambo ya ajabu ajabu au kujihusisha na mambo makubwa. Hatua ya kwanza, badala yake, ni kujua jinsi ya kusikiliza neno pekee linalookoa, neno la Yesu. Tunaweza kuona hili katika tukio la Injili, wakati Mwalimu alipanda ndani ya mashua ya Petro ili kujitenga kidogo na ufukwe na hivyo kuwahubiria watu vyema zaidi (taz. Lk 5:3).
Maisha yetu ya imani huanza pale tunapomkaribisha Yesu kwa unyenyekevu ndani ya mashua ya maisha yetu, kumtengenezea nafasi, kusikiliza neno lake na kujiruhusu kuhojiwa, kupingwa na kubadilishwa nalo. Wakati huo huo, neno la Bwana linaomba kufanyika mwili kwa ukamilifu ndani yetu hivyo tunaitwa kuliishi neno. Kiukweli, baada ya kumaliza kuhubiria umati kutoka kwenye mashua, Yesu anamgeukia Petro na kumpa changamoto ajihatarishe kwa kuweka dau juu ya neno hilo, “Tweka kwenye kilindi cha maji na mshushe nyavu zenu mpate kuvua samaki”(Lk 5, 4). Neno la Bwana haliwezi kubaki kama wazo zuri la kufikirika au kuchochea hisia za kupita tu. Linatuomba tubadili mitazamo yetu na kuruhusu mioyo yetu kugeuzwa kuwa sura ya moyo wa Kristo. Linatuita kutupa nyavu za Injili kwa ujasiri katika bahari ya ulimwengu, tukiendesha hatari ya kuishi upendo ambao aliishi kwanza na kutufundisha kuishi.
Bwana, kwa nguvu inayowaka ya neno lake, pia anatuomba tuingie baharini, tujitenge na fukwe iliyotuama kwa tabia mbaya, hofu na unyenyekevu na kuthubutu kuishi maisha mapya. Bila shaka, daima kuna vikwazo na visingizio vya kusema hapana kwa simu hii. Hebu tutazame tena tabia ya Petro. Alikuwa amefika ufukweni baada ya usiku mgumu wa kutopata chochote. Alikuwa amechoka na kuvunjika moyo na hata hivyo, badala ya kubaki amelemazwa na utupu huo au kuzuiwa na kushindwa kwake mwenyewe, yeye alisema: “Bwana, tumefanya kazi usiku kucha lakini hatujapata kitu. Lakini, kwa neno lako, nitazishusha nyavu” (Lk 5,5). Kwa neno lako, nitazishusha nyavu. Kisha, jambo lisilosikika linatokea, muujiza wa mtumbwi kujaa samaki hadi karibu kuzama (Lk 5, 7).
Katika muktadha huo Papa amebabinisha kwamba” tunakabiliwa na majukumu mengi ya maisha yetu ya kila siku, pamoja na wito ambao sote tunajisikia kujenga jamii yenye haki zaidi na kusonga mbele kwenye njia ya amani na mazungumzo, ambayo yamekuwa kwa muda mrefu nchini Indonesia, tunaweza wakati mwingine, kujisikia kutostahili. Wakati fulani tunahisi uzito wa kujitolea kwetu ambako siku zote hakuzai matunda, au makosa yetu ambayo yanaonekana kukwamisha safari tuliyo nayo. Sisi pia tunaombwa tusibaki kuwa wafungwa wa kushindwa kwetu au kuweka mitazamo yetu kwenye nyavu zetu tupu tu, bali, kwa unyenyekevu na imani sawa na Petro, tumtazame Yesu na kumwamini. Hata wakati tumepitia usiku wa kushindwa na nyakati za kukata tamaa wakati hatujapata chochote, tunaweza kuhatarisha kwenda baharini na kutupa nyavu zetu tena.
Papa Franciskoakikumbuka Mtakatifu wa siku alisema “Mtakatifu Teresa wa Calcutta, ambaye tunasherehekea kumbukumbu yake leo na ambaye bila kuchoka aliwajali maskini zaidi na akawa mtetezi wa amani na mazungumzo, alikuwa akisema, “Tunapokosa cha kutoa, tusitoe chochote kile. Na kumbuka, hata ukivuna chochote, usichoke kupanda”. “Papa Francisko aidha alipenda pia kuwaambia, kwa taifa hili, na visiwa hivi vya ajabu na vya aina mbalimbali, kwamba wasichoke kusafiri baharini na kutupa nyavu zao, “msichoke kuota na kujenga tena ustaarabu wa amani !
Daima ni kuthubutu kuota udugu! Kwa kuongozwa na neno la Bwana, Papa amewatia moyo kupanda mbegu za upendo, kukanyaga kwa ujasiri njia ya mazungumzo, kuendelea kuonesha wema wao na wema kwa tabasamu lao kama tabia na kuwa wajenzi wa umoja na amani. Kwa njia hiyo, wataeneza harufu ya matumaini karibu nao. Papa aidha amethibitisha jinsi ambavyo kabla, Maaskofu wa nchi walionesha nia ambayo pia angependa "kuiwasilishwa kwa watu wote wa Indonesia ya kutembea pamoja kwa ajili ya mema ya Kanisa na jamii! Muwe wajenzi wa tumaini, tumaini la Injili, ambalo haikatishi tamaa (rej. Rum 5:5) lakini badala yake linatufungua kwa furaha isiyo na mwisho."
