Papa:Ulinzi wa Nchi Takatifu‘utume wa amani na mazungumzo kukiwa na migogoro’
Papa Francisko
Kulinda ni kazi ya kwanza ambayo Bwana humkabidhi mwanadamu kuhusu uumbaji Wake. Katika Nchi Takatifu, nchi ya Yesu, amekuwepo kwa karne nyingi kwa Utunzaji wa Nchi Takatifu, ambao katika usimamizi wake alipokea majukumu yasiyo rahisi: kusimamia vihekalu vingi vinavyofuatilia maisha ya Yesu na kuwakaribisha mahujaji zaidi ya nusu milioni kila mwaka. Kuratibu kazi ya mafrateri wengi walioko katika nchi nane tofauti (Israeli, Palestina, Jordan, Siria, Lebanon, Misri, Cyprus, na Rhodes), mapadre hawa, wanaotoka mataifa mbalimbali, wanashikilia kipengele kinachobainisha cha Ulinzi kwa : tabia yake ya kimataifa. Ni kitu kizuri chenye thamani, kinachowakilisha umoja wa Kanisa, lakini kinahitaji juhudi za kudumu kuoanisha tamaduni na mila na desturi mbalimbali. Utamaduni huu unaweza kutumika kama maabara kwa kile ambacho Makanisa ya Magharibi yatakuwa katika siku zijazo, kama matokeo ya harakati kubwa za wahamiaji. Zaidi ya hayo, inahusisha sio tu mazoezi mahiri ya ibada katika vihekalu, lakini pia shughuli za kichungaji zenye nguvu.
Kwa mfano, parokia nne kubwa zaidi zaUpatriaki wa Yerusalemu: Nazareti, Bethlehemu, Yafa na Yerusalemu, zinaendeshwa na mapadre wa Usimamizi huo. Zaidi ya hayo, kuna shule 16 ambazo ni muhimu kwa kukuza utamaduni wa amani na mazungumzo kati ya makabila na dini tofauti. Mazungumzo ya kiekumene na kiimani, ambayo katika Nchi Takatifu yanavuka mabishano ya kitaalimungu ili kuingia katika maisha ya kila siku ya wengi, yanahitaji uwazi wa ajabu, ukarimu, na usikivu. Usimamizi changamano ya hali ya Usimamizi wa Kiswis, ni muhimu kwa uwepo wa utaratibu wa mashirika mbalimbali. Hata hivyo, zaidi ya kitu kingine chochote, pambano lenye kuhuzunisha ambalo limeikumba Nchi Takatifu kwa miaka 76 iliyopita linajitokeza.
Kwa kifupi, kazi kubwa na uwajibikaji mzito unakaa juu ya mabega ya mapadre wa Kifransiskani na Wasimamizi wao. Jukumu ambalo, kama lilivyosimuliwa mwanzoni mwa kitabu hiki, Padre Francesco Patton alijikuta akilibeba kwa ghafla na bila kutarajia, lakini ameweza kulisimamia vyema. Kwa hili, tunaweza tu kumshukuru, kwa sababu, kama wanavyosema, Yerusalemu si ya mtu yeyote, lakini ni ya kila mtu. Padre Francesco ametekeleza kazi hizi zenye changamoto kwa mtindo wa kipekee ambao wasomaji makini wataweza kuuthamini katika kitabu hiki. Kwa subira, unyenyekevu, na uwezo wa kusikiliza, lakini pia kwa uamuzi na uthabiti wakati matukio makubwa ya nchi hiyo yalipohitaji. Mamlaka ya Padre Patton yametiwa alama na matukio ya ajabu na ya kutisha ambayo yatakumbukwa baada ya muda. Miaka nzito ya janga, na kisha kutoka Oktoba 7, vita vya kutisha ambavyo Patriaki wa Yerusalemu, Kardinali Pierbattista Pizzaballa, aliifafanua kwa usahihi kuwa “iliyo ndefu zaidi na kubwa zaidi” kati ya nyingi, nyingi mno, ambazo zimeikumba Nchi Takatifu na Mashariki ya Kati.
Katika mazingira haya makubwa, Padre Francesco ameweza kuuweka sawa mwendo wa mtumbwi aliokabidhiwa na kuongeza juhudi zake za kusimama kidete na watu waliokumbwa na majanga haya. Ninakumbuka kwa uwazi mpango mzuri zaidi ambao, pamoja na Padre wake, Padre Ibrahim Faltas, ulifanywa wakati wa miezi hii ya vita vikali huko Gaza: kuhamishiwa Italia watoto 150 waliojeruhiwa na wagonjwa. Kitabu hiki, ambacho, nimefurahiya kuakisi, kimetokana na ushirikiano wa mashirika mawili ya kikanisa ambayo yanaeleza ipasavyo, kwa njia ya kimataifa, umoja wa Kanisa: Msimamizi na Osservatore Romano, kitasaidia kumtambulisha zaidi Padre Patton. Ninakumbuka mtindo wake kutoka katika mkutano wetu wa kwanza, nilipomwambia kwa mzaha, “Kutoka katika jina lako la ukoo, nilidhani wewe ni padre wa Yankee na ... badala yake, unatoka Triveneto!” Kwa Padre huyu wa Yankee kutoka Trentino, matashi yangu, ambayo ni desturi miongoni mwa Wafransiskani ni kwamba “Bwana na awape amani,” kwake na hasa kwa Nchi Takatifu na wale wote anaowalinda.
