Vita vya kikabila havikomi:eneo la parokia Kanduanum mauaji ya wanawake na watoto

Na Angella Rwezaula – Vatican.

Watoto walioteswa na wanawake kubakwa. Kisha kuna mauaji na miili kutupwa mtoni. Haya ni matokeo ya hivi karibuni ya kutisha ya vita vya kikabila ambavyo vimeendelea kwa miezi kadhaa katika vijiji vya Papua New Guinea, taifa ambalo kwa zaidi ya mwezi mmoja litakuwa mwenyeji wa Baba Mtakatifu Francisko ambayo itakuwa ni ziara ndefu zaidi ya kitume ya Upapa wake kufanyika. Ni vifo ishirini na sita vilivyothibitishwa. Wanawake na watoto walipoteza maisha katika mfululizo wa mashambulizi yaliyotokea katika vijiji vitatu vilivyoko mashariki mwa mkoa wa Sepik, katika eneo la kaskazini mwa nchi.

Miezi michache tu iliyopita, mfululizo mwingine wa mashambulizi kati ya makabila yalishtua jimbo la Enga, katikati mwa taifa hilo, ambapo mapigano hayo yamezidi kuwa mabaya kutokana na ongezeko kubwa la silaha za moto. Tayari katika siku za nyuma serikali ya kitaifa ilikuwa imeongeza operesheni, kijeshi na vinginevyo, ili kuzuia ghasia hizi, bila mafanikio mengi. Katika miaka ya hivi karibuni, mapigano ya kikabila yameongezeka kwa nguvu: wametoka kwa silaha rahisi za makali hadi silaha za moja kwa moja za moto. Wakati huo huo, idadi ya watu nchini humo imeongezeka zaidi ya maradufu tangu mwaka 1980, na kusababisha mvutano unaoongezeka wa upatikanaji wa rasilimali na ardhi na kuzusha migogoro ya kikabila. Na sasa, wakati taifa linapojiandaa kumkaribisha Baba Mtakatifu, nchi inaoshwa tena kwa damu.

Kulingana na ripoti ya polisi wa eneo hilo, mauaji hayo yalitokea kwa nyakati tofauti. Kuanzia Julai 17, waliendelea kwa siku kadhaa. Wasiwasi ni kwamba idadi ya vifo ya 26 inaweza kuwa kubwa zaidi. Nambari, kwa kweli, ilihesabiwa tu kwa msingi wa miili iliyopatikana kando ya mto. Lakini, kulingana na mamlaka, inaweza pia mara mbili. Na si tu kutokana na kuwepo kwa wanyama mbalimbali wa pori wanaokula nyama. Vijiji hivyo vitatu viliharibiwa na walionusurika, takriban watu mia mbili, walikimbilia msituni. Na sasa wameachwa kabisa kwao wenyewe. Kama Mkurugenzi wa kitaifa wa Caritas, Mavis Tito, anavyo fanya mazungumzo ya mara kwa mara na Jimbo la Wewak kufuatilia hali hiyo, alibanisha jinsi ambavyo Mashambulizi dhidi ya vijiji yalifanyika katika eneo la parokia ya Kanduanum na kwamba  sio kesi ya pekee.nKinachoendelea ni mzozo kati ya vikundi vinne tofauti ambao unazidi kupamba moto."

Mkurugenzi wa Caritas alibainisha kuwa: "Vikosi vya polisi, vinabainisha wapo katika eneo hilo. Lakini eneo hilo si rahisi kufikiwa na walifika wakati vurugu zilikuwa zimeisha. Kwa bahati mbaya, ingawa kuna kupelekwa kwa vikosi vya kutekeleza sheria, idadi ya maafisa haitoshi kudhibiti hali hii inayozidi kuyumba." Na ikiwa tunazingatia kwamba hadi sasa, karibu siku kumi baada ya mashambulizi, hakuna msaada umefika kwenye tovuti, pia kuna hatari ya janga la kibinadamu: "Watu waliokimbilia msitu hawana chochote. Hakuna msaada wa aina yoyote. Kituo cha matibabu ya muda pia kilibaki bila vifaa."

Kamishna Mkuu wa Umoja wa Mataifa wa Haki za Kibinadamu, Volker Türk, pia aliingilia kati suala hilo, akitangaza "kushtushwa na kuzuka kwa vurugu mbaya huko Papua New Guinea, ambayo inaonekana kutokana na mzozo juu ya umiliki na haki za matumizi ya ardhi na maziwa. Kamishna Mkuu wa Umoja wa Mataifa kwa mara nyingine tena anaalika mamlaka za mitaa na za kitaifa za Papua New Guinea "kufanya uchunguzi wa haraka, usio na upendeleo na wa uwazi. Pia naomba mamlaka zishirikiane na vijiji ili kufahamu sababu za migogoro hiyo na hivyo kuzuia kutokea kwa vurugu mpya. Vurugu zinazotokea kwa sababu mbalimbali, kama vile Padre Giorgio Licini, mmisionari wa PIME wa Italia na katibu wa Baraza la Maaskofu Katoliki Papua New Guinea na Visiwa vya Solomon, alikuwa tayari amemweleza Fides: "Mapigano kati ya watu wa asili, ambao baadhi yao walikuwa na mawasiliano ya kwanza na ulimwengu wa nje miaka 70 tu iliyopita, inaweza kuwa kutokana na sababu mbalimbali, lakini juu ya yote wanategemea udhibiti wa eneo hilo, ambalo linaonekana sana katika jadi zao. utamaduni. Mivutano hii inaungwa mkono na wanachama wa vikundi mbalimbali ambao wamehamia mijini ambako wameanza biashara na, kwa hiyo, wanaweza kutuma silaha au kulipa mamluki."

Mapigano hayo, alisisitiza Padre Licini, "yanatokea katika maeneo ya ndani, vijijini au msituni, yenye matukio mengi ya watu wasiojua kusoma na kuandika, yenye sifa ya kurudi nyuma kiutamaduni na kijamii ambako, kwa mfano, vitendo vya uchawi na hata kuwinda kwa wanawake wanaoaminika kuwa wachawi. Hapo awali hali kati ya vikundi hivi ilikuwa shwari zaidi. Leo, kwa uhamaji na utandawazi, kila kitu ni cha machafuko zaidi. Tuko katika awamu ya mpito kati ya utamaduni wa kale na utambulisho mpya, ambao hata hivyo bado haujawa dhabiti na haujafafanuliwa vyema." Sababu za vurugu, kwa hiyo, zinapatikana katika mchakato huu wa mabadiliko ya kitamaduni, kijamii na kiuchumi ambayo ni kuhusisha taifa zima.