மூவொரு கடவுள் பெருவிழா : ஒன்றிப்பின் இறைவனில் ஒன்றிப்போம்!

செல்வராஜ் சூசைமாணிக்கம் : வத்திக்கான்

(வாசகங்கள் I.  இச 4:32-34; 39-40    II. உரோ 8:14-17    III.  மத் 28:16-20 )

இன்று அன்னையாம் திருஅவை மூவொரு கடவுளின் பெருவிழாவைக் கொண்டாடி மகிழ்கின்றது. நமது பிறப்பு முதல் இறப்பு வரை இந்த மூவொரு இறைவனின் பெயரை நாம் உச்சரித்துக்கொண்டே இருக்கின்றோம். இது நமது கிறிஸ்தவ வாழ்வின் ஒரு தாரக மந்திரம். தூய ஆவியாரின் பெருவிழாவுடன் பாஸ்கா காலத்தை நிறைவு செய்துவிட்டு, மீண்டும் பொதுக்காலத்தில் நுழையும் வேளை, அதன் தொடக்கத்திலேயே அன்னையாம் திருஅவை தூய்மைமிகு மூவொரு கடவுளின் பெருவிழாவைக் கொண்டாடுகிறது. மூன்று கடவுளும் வேறு வேறு ஆட்கள் ஆனால் ஒரே கடவுள் என்றும், எப்படி ஒரே கடவுள் என்றால், மூன்று பேரும் ஒரே ஞானம், ஒரே வல்லமை, ஒரே சித்தம் கொண்டவர்கள் என்றும் நாம் சின்னக் குறிப்பிடத்தில் படித்திருக்கின்றோம்.

வரலாற்றுப் பின்புலம்

பழங்காலத்திலிருந்தே இது தமத்திருத்துவ விழா என்றும் அழைக்கப்பட்டு வருகிறது. கி.பி. 155-230-இல் வாழ்ந்த திருஅவையின் தந்தை பெர்த்துலியன்தான் இந்தத் 'தமத்திருத்துவம்' என்ற வார்த்தையை முதலில் பயன்படுத்தியவர். தந்தை, மகன், தூய ஆவியார் மூவரும் ஒரே இயல்பு கொண்டவர்களாக இருக்கின்றனர். ஆனால் ஒரே ஆள் இல்லை. மூன்று ஆட்களாக இருக்கின்றனர் என்று பெர்த்துலியன் போதித்தார். அவருக்குப் பிறகு, அதாவது, ஏறக்குறைய ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு, 'தமத்திருத்துவம்' குறித்த போதனை அதிகாரப்பூர்வமாக வரையறுக்குப்பட்டது. கி.பி. 325-இல் ஆயர் அத்தனாசியுஸ் தலைமையில் கூடிய நைசியா மன்றம் இதனை செய்து முடித்தது. இதற்குப் பின்னால் இருந்த முக்கியக் காரணம் எரியஸ் என்பவருடைய தப்பறைக்கொள்கை. இவர் இயேசு கிறிஸ்து கடவுளுடைய முதல் படைப்பு என்று போதித்தார். இந்தத் தப்பறைக்கொள்கையை நைசியா மன்றம் கண்டித்தத்துடன், தமத்திருத்துவம் குறித்த சரியான போதனையையும் வரையறைசெய்தது. இதன் காரணமாக, நிசேன் நம்பிக்கை அறிக்கை உருவாக்கப்பட்டது. இதைத்தான் (பெரியது) ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக்கிழமையும் அறிக்கையிடுகின்றோம் அல்லது பாடுகின்றோம். இதில் தமதிருத்துவம் பற்றிய வார்த்தைகள் மிகவும் அற்புதமாக இருக்கும். இந்நாளில் மீண்டும் ஒருமுறை அதனை நினைவுகூர்வோம். அதில் தந்தையைப் பற்றி கூறும்போது, "விண்ணகமும் மண்ணகமும், காண்பவை காணாதவை, யாவும் படைத்த எல்லம் வல்ல தந்தை அவரே"  என்று சொல்கின்றோம். மகன் இயேசுவைப் பற்றிக் குறிப்பிடும்போது, “கடவுளின் ஒரே மகனாய் உதித்த ஒரே ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்துவை நம்புகின்றேன். இவர் காலங்களுக்கெல்லாம் முன்பே தந்தையிடமிருந்து பிறந்தார். கடவுளினின்று கடவுளாக, ஒளியின்று ஒளியாக, உண்மைக் கடவுளினின்று உண்மைக் கடவுளாக உதித்தவர். இவர் உதித்தவர், உண்டாக்கப்பட்டவர் அல்லர். தந்தையோடு ஒரே பொருளானவர். இவர் வழியாகவே யாவும் படைக்கப்பட்டன. மனிதர் நமக்காகவும், நம் மீட்புக்காகவும் விண்ணகம் இருந்து இறங்கினார்” என்று கூறுகின்றோம். தூய ஆவியாரைக் குறித்து சொல்லும்போது, "தந்தையிடமிருந்தும் மகனிடமிருந்தும் புறப்படும் ஆண்டவரும் உயிர் அளிப்பவருமான தூய ஆவியாரை நம்புகிறேன். இவர் தந்தையோடும் மகனோடும் ஒன்றாக ஆராதனையும் மாட்சியும் பெறுகின்றார். இறைவாக்கினர்கள் வாயிலாகப் பேசியவர் இவரே" என்று அறிக்கையிடுகின்றோம். ஆக, மேற்கண்ட இந்த அறிக்கை மூன்று கடவுளும் எவ்வித ஏற்றத்தாழ்வுமின்றி சமநிலையில் இருப்பதை நமக்கு எடுத்துக்காட்டுகிறது.

அறிவால் அல்ல அனுபவத்தால்

புத்தர் மரத்தடியில் அமர்ந்திருந்தார். அவரைச் சுற்றி அவரது சீடர்களும் அமர்ந்திருந்தனர். அப்போது சீடர் ஒருவர் எழுந்து, குருவே,  "நான் கடவுளைப் பற்றி முழுவதுமாக அறிந்துகொள்ள ஆசைப்படுகின்றேன். அதற்கு எவ்வளவு காலம் ஆகும் சொல்லுங்கள்" என்று கேட்டார். உடனே புத்தர் அவரைப் பார்த்து,  இந்த மரத்தில் ஏறி இலைகளைப் பறித்து வா" என்றார். அவரும் அம்மரத்தில் ஏறி இரண்டு கைகளும் கொள்ளும் அளவிற்கு இலைகளைப் பறித்துக்கொண்டு வந்தார். "இப்போது உன்னிடத்தில் எவ்வளவு இலைகள் இருக்கின்றன" என்று கேட்டார் புத்தர். அதற்கு அச்சீடர், "இரண்டு கைகள் நிறைய இலைகள் இருக்கின்றன" என்று கூறினார். "அப்படியானால், மரத்தில் எவ்வளவு இலைகள் உள்ளன" என்று திருப்பிக் கேட்டார் புத்தர். "மரத்தில் ஏராளமான இலைகள் இருக்கின்றன குருவே" என்று கூறினார் அச்சீடர். "கடவுளை முழுதுமாக அறிந்துகொள்ள வேண்டுமெனக் கேட்டாயே அதற்குப் பதில் இதுதான். எனக்குத் தெரிந்ததும், உனக்கு நான் போதித்ததும் உன் கையிலுள்ள இலைகள் அளவுதான். எனக்குத் தெரியாததும், உனக்கு நான் போதிக்காததும் இந்த மரத்திலுள்ள இலைகளின் எண்ணிக்கையைப் போன்றது. கடவுளைக் குறித்து எல்லாவற்றையும் உனக்கு நான் படிப்பிக்க முடியாது. நீ முயற்சி செய்தால் கடவுளை இன்னும் சற்றுக் கூடத் தெரிந்துகொள்ள முடியும் அவ்வளவுதான். ஆனால் உன்னால் முழுமையாகத் தெரிந்துகொள்ள முடியாது" என்று தன்னடக்கத்துடன் கூறினார்.

1+1+1=3 என்பது மனிதரின் கணக்கு ஆனால், 1+1+1=1 என்பது இறைவன் கணக்கு. இதுதான் மூவொரு இறைவன். இதனை மனித அறிவுகொண்டு புரிந்துகொள்ளவும் முடியாது, விளக்கிடவும் முடியாது. அப்படியென்றால் தமத்திருத்துவம் என்பது ஓர் இறைப்புதிர். அன்று அகுஸ்தினார் தொடங்கி இன்றுவரை இதுவொரு புரியாத புதிராகவே இருக்கின்றது. இது நமது அறிவைக்கொண்டு விளக்கிக்கொள்ள முடியாது நமது இறையனுபவம் கொண்டுதான் புரிந்துகொள்ள முடியும். 'எப்படி மூவொரு கடவுள்' என்று கேட்பதை விட்டுவிட்டு 'ஏன் மூவொரு கடவுள்' என்ற வழியில் சிந்திக்கும்போதுதான் நமக்கு விடை கிடைக்கிறது. காரணம், எப்படி என்பது அறிவிலிருந்து பிறப்பது. ஆனால் ஏன் என்பது அனுபவத்திலிருந்து பிறப்பது. ஜூனாய்டு என்ற ஞானியிடம் சீடன் ஒருவன், "உங்களிடம் கடவுள் ஞானம் என்கிற முத்து இருப்பதை உணர்கிறேன். மற்றவர்களும் அதைப்பற்றிச் சொல்லியிருக்கிறார்கள். அந்த முத்து எனக்குக் கொஞ்சம் தேவை. அதை எனக்கு விலைக்கோ அல்லது இலவசமாகவோ கொடுங்கள்” என்று அவரிடம் கேட்டான் ஞானி என்ன பதில் சொன்னார் தெரியுமா? ''சீடனே, உனக்கு நான் அதை விற்க முடியாது. ஏனென்றால் அதன் விலையை உன்னால் கொடுக்க முடியாது. இனாமாகக் கொடுக்கலாம் என்றால், அதை நீ மதிக்க மாட்டாய். அதனால் என்னைப் போலவே நீயும் கடவுள் என்ற அந்த ஆழ்கடலில் மூழ்கி எழுந்திரு. நீயும் ஒரு முத்து எடுத்து வரலாம் என்றார்.

இங்கே முத்து என்பது அனுபவம். ஏன் கடவுள் மனுவுருவெடுத்தார், ஏன் பாடுகளை ஏற்று சிலுவையில் அறையப்பட்டு கொல்லப்பட்டார், ஏன் உயிர்த்தெழுந்தார் என்ற கேள்விகளுக்கு நமது இறையனுபவம் வழியாக விடைதேடும்போது, கடவுள் நம்மீது கொண்ட அன்புதான் அதற்கு அடிப்படைக் காரணம் என்பதை நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடியும். ஆக, மூவொரு இறைவனின் ஒட்டுமொத்த சாராம்சமும் இதில்தான் அடங்கியுள்ளது. இந்த மூவொரு கடவுளின் அன்பு, தியாகம், மற்றும் மீட்புச்செயலை உலகெங்கினும் எடுத்துச் செல்லும் விதமாக, “விண்ணுலகிலும் மண்ணுலகிலும் அனைத்து அதிகாரமும் எனக்கு அருளப்பட்டிருக்கிறது. எனவே, நீங்கள் போய் எல்லா மக்களினத்தாரையும் சீடராக்குங்கள்; தந்தை, மகன், தூய ஆவியார் பெயரால் திருமுழுக்குக் கொடுங்கள்" என்று இயேசு தனது சீடர்களுக்குக் கட்டளையிடுகின்றார். இது அவர்களுக்கு மட்டுமல்ல நமக்கும் வழங்கப்பட்ட கட்டளைதான். அப்படியென்றால், நமது மூச்சிலும், பேச்சிலும், சொல்லிலும், செயலிலும் நாம் மூவொரு கடவுளின் தியாகமிக்க அன்பை பறைசாற்ற வேண்டும்.

நாம் மூவொரு கடவுளின் உரிமைச் சொத்து!

‘ஆண்டவர் தமது உரிமைச் சொத்தாகத் தேர்ந்தெடுத்த மக்கள் பேறுபெற்றோர்’ என்கின்றது இன்றைய பதிலுரைப்படல். இன்றைய முதல் வாசகத்தில் மூவொரு கடவுள் எப்படி இஸ்ரேல் மக்களுடன் உயிராக ஒன்றரக் கலந்திருக்கிறார் என்பதை அம்மக்களுக்கு எடுத்துரைக்கின்றார் மோசே. "உங்களை விட ஆற்றலும் வலிமையும் மிகுந்த வேற்றினத்தாரை உங்கள் முன்னின்று துரத்தவும், உங்களை அவர்களது நாட்டிற்குள் இட்டுச் சென்று இன்று உள்ளது போல், அதை உங்களது உரிமைச் சொத்தாகத் தரவுமே கூட்டி வந்தார்" என்றும் உரைக்கின்றார். மேலும், “விண்ணிலும் கீழே மண்ணிலும் ஆண்டவரே கடவுள், அவரைத் தவிர வேறு எவரும் இலர்’ என இன்று அறிந்து, உங்கள் உள்ளத்தில் இருத்துங்கள். நான் இன்று உங்களுக்குக் கட்டளையிடும் அவரது நியமங்களையும் கட்டளைகளையும் பின்பற்றுங்கள். அப்பொழுது உங்களுக்கும், உங்களுக்குப் பின்வரும் உங்கள் பிள்ளைகளுக்கும் எல்லாம் நலமாகும். மேலும், உங்கள் கடவுளாகிய ஆண்டவர் உங்களுக்கு எக்காலத்திற்கும் கொடுக்கும் மண்ணில் நீங்கள் நெடுநாள் வாழ்வீர்கள்" என்று அவர்களுக்குரிய கடமைகளையும் எடுத்துரைக்கின்றார். இங்கே 'எக்காலத்திற்கும் கொடுக்கும் மண்ணில்' என்ற வார்த்தை மூவொரு கடவுள் அருளப்போகும் என்றுமுள்ள பேரின்ப வாழ்வைக் குறிப்பதாகவும் நாம் பொருள் கொள்ளலாம். மண்ணகத்தில் அவர் வழங்கிய பாலும் தேனும் பொழியும் கானான் நாட்டைப்போன்று, நிறைமகிழ்வையும், நிலைவாழ்வையும் அருளக் கூடியதாக அவரது விண்ணக நாடும் இருக்கும் என்பது திண்ணம். அதனால்தான், அப்படிப்பட்ட கடவுளை விட்டுவிடாது இருகப்பற்றிக்கொள்ளுங்கள் என்றும், அவரது கட்டளைகளைக் கடைபிடியுங்கள் என்றும் அறிவுறுத்துகிறார் மோசே. இதே கண்ணோட்டத்தில்தான், கடவுளின் பிள்ளைகளுக்குரிய உரிமையோடு நாம் அவரை, “அப்பா, தந்தையே” என அழைக்கிறோம். நாம் இவ்வாறு அழைக்கும்போது நம் உள்ளத்தோடு சேர்ந்து தூய ஆவியாரும் நாம் கடவுளின் பிள்ளைகள் என்பதற்குச் சான்று பகர்கிறார். நாம் பிள்ளைகளாயின், உரிமைப் பேறு உடையவர்களாய் இருக்கிறோம். ஆம், நாம் கடவுளிடமிருந்து உரிமைப் பேறு பெறுபவர்கள்" என்று புனித பவுலடியாரும் குறிப்பிடுகின்றார். இந்த உரிமை என்பது அன்பினால் பிறப்பது. மேலும் உரிமை என்பது தன்னிலேயே நிறைமகிழ்ச்சியை உள்ளடக்கியுள்ளது. 'நீ உரிமையுடன் எதைவேண்டுமானலும் கேள், நான் அதை உனக்குத் தருகின்றேன்' என்று ஒருவர் நம்மிடம் கூறுகிறார் என்றால், அதில் எத்தனை அர்த்தங்கள் அடங்கியுள்ளன என்பதை நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடிகின்றது அல்லவா? இத்தகையதொரு உரிமைக்கும் மேலானாதொரு உரிமையைத்தான் நாம் கடவுள்மீதும், கொண்டிருக்கின்றோம்.

குடும்ப உறவில் ஒன்றித்திருப்போம்

மூவொரு கடவுள் நாம் வணங்குவதற்குரிய மறைபொருள் மட்டுமல்ல, நமது அன்றாட வாழ்வில் பின்பற்ற வேண்டிய மறைபொருளாகவும் இருக்கின்றார். தந்தை தமது மகனை முழுமையாக அன்பு செய்து, அவருக்குத் தம்மை முழுமையாக கையளிக்கிறார், அவ்வாறே மகனும் தந்தையை முழுமையாக அன்பு செய்து, அவருக்குத் தம்மை முழுமையாகக் கையளிக்கிறார். ஒருவருக்கொருவமீதான இவர்களின் அன்பிலிருந்து பிறப்பவர்தான் தூய ஆவியார். மூவொரு கடவுளின் அன்பு வாழ்வை நமது குடும்ப வாழ்வும் பிரதிபலிக்கிறது. கணவனும் மனைவியும் ஒருவர் மற்றொருவரை அன்பு செய்து தங்களை முழுமையாகக் கையளிக்கின்றனர். இவ்விருவருடைய அன்பின் கனிகள்தாம் குழந்தைகள். எனவே ஒவ்வொரு குடும்பமும் மூவொரு இறைவனின் குடும்பத்தை, ஒன்றிப்பை அடித்தளமாகக் கொண்டுள்ளது என்பதை நாம் மறந்துவிடக்கூடாது. இங்கே குடும்பங்கள் என்றும் சொல்லும்போது இல்லற குடும்பங்கள் மட்டுமன்று, துறவற குடும்பங்களும் உள்ளடங்கும். வேற்றுமை, பாகுபாடு, அதிகாரமோகம் ஆகிய மூன்றையும் எப்படி மூவொரு கடவுளிடத்தில் நாம் காண்பதில்லையோ அவ்வாறே, இந்த இருவகை குடும்பங்களிலும் அவை காணப்படக்கூடாது. மூவொரு கடவுள், தந்தை மகன் ஆவியார், ஒருவர் மற்றவருடைய தனித்தன்மையை மதிக்கின்றனர். ஒருவர் மற்றவரை மகிமைப்படுத்துவதையே நோக்கமாகக் கொண்டிருக்கின்றனர். தந்தை மகனையும், மகன் தந்தையையும், தூய ஆவியார் மகனையும் மகிமைப்படுத்துகின்றனர். இம்மூவொரு கடவுளைப் பின்பற்றி நமது குடும்ப வாழ்விலும் சமூக வாழ்விலும் ஒருவர் மற்றவருடைய தனித்தன்மையை ஏற்று, மதித்து, நமது சொந்த மகிமையைத் தேடாமல் மற்றவர்களின் மகிமையைத் தேடி, பிறர்க்கு நம்மை முழுமையாகக் கையளித்து தூய அன்பில் நிறைந்து வாழக் கற்றுக்கொள்வோம். இதனைத்தான், "அன்பே உங்கள் வாழ்வுக்கு ஆணிவேரும் அடித்தளமுமாய் அமைவதாக! இறைமக்கள் அனைவரோடும் சேர்ந்து கிறிஸ்துவுடைய அன்பின் அகலம், நீளம், உயரம், ஆழம் என்னவென்று உணர்ந்து, அறிவுக்கு எட்டாத இந்த அன்பை அறிந்துகொள்ளும் ஆற்றல் பெறுவீர்களாக! அதன் மூலம் கடவுளின் முழு நிறைவையும் நீங்கள் பெற்றுக்கொள்வீர்களாக!" (காண்க கலா 3:17பி-19) என்று அழகுபடக் கூறுகின்றார் புனித பவுலடியார்.

சவாலை சாத்தியமாக்குவோம்

ஆகவே, கடவுளின் சாயலில் உருவாக்கப்பட்ட நாம், நம்முடைய உறவுகளில் நாமும் கடவுளும் பிறரும் இணைந்த குடும்பமாக வாழவேண்டும். தந்தையாகிய கடவுளைப் போல நாமும் நம் குடும்பத்தை, சமுதாயத்தை, நாட்டை, உலகையே கட்டி எழுப்பவேண்டும். திருமகன் இயேசுவைப்போல நாம் மன்னிப்பு வழங்கி அமைதியை ஆறாகப் பாய்ந்தோடச் செய்யவேண்டும். தளர்ந்துபோன உள்ளங்களைத் திடப்படுத்தவும், நொறுங்குண்ட உள்ளங்களில் நம்பிக்கை ஒளியேற்றவும், சிதைந்துபோயுள்ள மானுடத்தை புதுப்பிக்கவும் வேண்டும். தூய ஆவியாரின் அருளால் அறியாமை இருளை அகற்றி, அகத்தில் ஒளியேற்றி உண்மைக்குச் சான்றுபகர்ந்திட வேண்டும். இவற்றையே இல்லற குடும்பங்களுக்கும் துறவற குடும்பங்களுக்கும் மூவொரு கடவுள் விடுக்கும் சவால்களாக ஏற்போம். இந்தச் சவால்களை நிறைவேற்றி அம்மூவொரு கடவுளுக்குச் சான்றுபகர இந்நாளில் இறையருள் வேண்டி மன்றாடுவோம்.