Ангел Господов: Великиот пост е време на молитва и слушање на Божјото Слово

Диви ѕверови и ангелите. Тие му правеле „друштво“ на Исус во текот на четириесетте дена во пустината, опишани во евангелскиот пасус од Марко (Марко 1,12-15), „ И беше таму, во пустината, четириесет дни искушуван од сатаната; беше со ѕверови и ангелите Му служеја.“ (р. 13). За време на Великиот пост и ние сме повикани да „влеземе во пустината“, односно во тишина, во внатрешниот свет, слушајќи го срцето, во допир со вистината, истакна Папата, додавајќи дека симболично овие ѕверови „се и нашето друштво: кога ќе влеземе во внатрешната пустина, таму навистина може да сретнеме диви ѕверови и ангели.'

Пороци и страстите кои можат да не растргнат

Папата предупреди на големиот број „ѕверови“ кои го поделуваат срцето и се обидуваат да го поседуваат, „неуредните страсти кои влијаат на нас изгледаат заводливи, но, ако не внимаваме, ризикуваме да не распарчат“.

Можеме да им дадеме имиња на овие „ѕверови“ на душата: различни пороци, страст за богатство, која заробува во пресметки и незадоволство, суета на задоволството, која поттикнува на вознемиреност и осаменост, и уште повеќе, алчност за слава, што раѓа несигурност и постојана потреба од докажување и протагонизам и така натака. Тие се „дивите“ ѕверови и како такви мора да се скротат и победат: во спротивно ќе ни ја земат слободата. Мора да одиме во пустината за да го забележиме нивното присуство и да се соочиме со нив. А Великиот пост е време да го направиме тоа.

Служење, а не поседување

Но, Великиот пост е и вистинско време да ги слушнеме и ангелите, „Божјите гласници кои ни помагаат и ни прават добро“. Тие поттикнуваат „добри мисли и чувства предложени од Светиот Дух“, бидејќи нивната главна карактеристика е „служење“ што е спротивно од поседувањето.

Додека искушенијата нè растргнуваат, добрите божествени вдахновенија нè обединуваат во хармонија: го смируваат срцето, го вдахновуваат Христовото благоухание, „благоуханието на Небото“.

Папата ги поттикна верниците да препознаат кои „ѕверови“ создаваат немири во срцето, „добро е да ги препознаеме, да им дадеме име, да ги препознаеме нивните тактики“ за да не дозволиме да не растргнат.

Затоа Светиот Отец повторно го посочи правилниот начин како да се направи простор за Христа и да се спротивставиме на искушенијата: молитва, тишина, обожавање, слушање на Словото Божјо. Друг повик, кој папата Фрањо го упати до сите е „да не се плашат да влезат во пустината , затоа што само слушајќи го нашето срце можеме да ја разбереме вистината.