Papa: Eukaristia na mëson ta jetojmë çdo gjest dashurie si dhuratë

R.SH. / Vatikan

Ungjilli i kësaj së diele nga Gjoni na flet për mrekullinë e bukëve dhe të peshqve (krh. Gjn 6:1-15). E mrekulli do të thotë "shenjë", protagonistët e së cilës kryejnë tre gjeste, që Jezusi do t’i përsërisë edhe në Darkën e Mbrame: të ofrosh, të falënderosh dhe të ndash! Këto janë veprime që ne i bëjmë edhe në kremtimin e Eukaristisë. Këtë nisi të shpjegojë Papa gjatë lutjes së Engjëllit të Zotit, duke e ftuar turmën që e ndiqte në Sheshin e Shën Pjetrit e në ekranet e botës, për të reflektuar pak së bashku për këto gjeste.

Gjesti i parë, oferta

Së pari kujtoi ofertën. Ungjilli - shpjegoi Papa - flet për një djalë që ka pesë bukë dhe dy peshq (shih Gjn 6:9). Është gjesti me të cilin ne kuptojmë se kemi diçka të mirë për të dhënë dhe themi "po"-në tonë, edhe nëse ajo që kemi është shumë e vogël në krahasim me nevojat tona:

“Kjo nënvizohet në Meshë, kur prifti ofron bukën dhe verën në altar, ndërsa secili ofron veten, jetën e vet. Është një gjest që mund të duket pak e gjë, nëse mendojmë për nevojat e pafundme të njerëzimit, ashtu si pesë bukët dhe dy peshqit përballë një turme prej mijëra njerëzish; por Zoti, për mrekulli, e bën materien shumë më të madhe sesa është: atë, në të cilën Jezusi vetë bëhet i pranishëm mes nesh, për shpëtimin e botës.

Gjesti i dytë, hiri

Kështu - vijoi Papa - ne e kuptojmë edhe gjestin e dytë: atë të falënderimit (krh Gjn 6:11). T'i thuash Zotit me përvujtëri, por edhe me gëzim: "Gjithçka që kam është dhurata jote dhe, për të të falënderuar, mund ta kthej vetëm çka më dhe më parë, bashkë me Birin tënd Jezus, duke i shtuar çka mundem: dashurinë time të varfër”. Është çasti i bekimit, me të cilin ne i japim lavdi Zotit për mirësinë e tij, ndërsa Ai shenjtëron, kushton, shumëfishon "dy qindarkat" e përpjekjeve tona të brishta (krh Luka 21,1-4).

Gjesti i tretë, ndarja

Arrijmë, kështu, tek gjesti i tretë: ndarja (krh Gjn 6,11). Është ai i Bashkimit a Kungimit, kur së bashku i afrohemi altarit për të marrë Korpin e Gjakun e Krishtit: frytin e dhuratës së secilit, të shndërruar nga Zoti në shujtë për të gjithë. Është çast i bukur, që na mëson ta jetojmë çdo gjest dashurie si dhuratë hiri, si për ata që japin, ashtu edhe për ata që marrin:

“…mundësi për t'u rritur së bashku si vëllezër, gjithnjë e më të bashkuar në bamirësi”.

Një breshëri pyetjesh, për më se një javë

Pra, mund të pyesim veten - kujtoi Papa në përfundim të lutjes së Engjëllit të Zotit - a besoj vërtet, me hirin e Zotit, se kam diçka të papërsëritshme për t'u dhënë vëllezërve të mi, apo ndjehem i paemër, "një ndër shumë"? A jam mirënjohës ndaj Zotit për dhuratat me të cilat më shpreh vazhdimisht dashurinë e tij? A e jetoj ndarjen e çdo vlere me të tjerët si çast takimi dhe pasurimi reciprok? Pyetje që kërkojnë përgjigje! E që nuk mund t’i vëmë në jetë, pa praninë e një ndihme hyjnore. Ndaj në përfundim të kësaj lutjeje të së dielës, Papa i drejtohet gjithnjë për ndihmë Nënës së Krishtit, Marisë:

“Na ndihmoftë Virgjëra Mari që çdo festë eukaristike ta jetojmë me besim dhe t’i njohim e t’i shijojmë çdo ditë ‘mrekullitë’ e hirit të Zotit”.