Safari isiyosahaulika ya Papa mmisionari hadi miisho ya dunia
Andrea Tornielli
Mwishoni mwa safari ndefu zaidi ya upapa wa Papa huko Asia na Oceania kuna baadhi ya picha zinazokusudiwa kubaki akilini na moyoni. Ya kwanza ni ile ya “handaki ya udugu” ambayo Papa Francisko aliibariki karibu na Imam Mkuu wa Jakarta: katika wakati ambapo vihandaki vinahusishwa na picha za vita, ugaidi, vurugu na kifo, njia hii ya chini inayounganisha msikiti mkubwa na Kanisa kuu Katoliki ni ishara na mbegu ya matumaini. Ishara za urafiki na mapenzi ambayo Askofu wa Roma na Imam walibadilishana ziliwakumbatia wengi katika nchi hiyo kubwa ya Kiislamu duniani.
Taswira ya pili ni ile ya Papa Francisko akipanda Ndege ya Kikosi cha Wanaanga cha Australia C130 kwenda Vanimo, Kaskazini-Magharibi mwa Papua New Guinea na kuwatembelea wamisionari watatu wenye asili ya Argentina na watu wao, wakiwa wamebeba tani moja ya misaada na zawadi. Papa, ambaye akiwa kijana alikuwa na ndoto ya kuwa mmisionari huko Japan, alitamani sana safari hii ya kwenda kwenye kitongoji cha mbali zaidi cha dunia, ambako alikumbatiwa na wanaume na wanawake katika mavazi yao ya rangi. Kuwa wamisionari kunamaanisha kwanza kabisa kushiriki maisha, matatizo mengi na matumaini ya watu hawa wanaoishi katika hatari iliyozama katika asili ya kufurika. Inamaanisha kutoa ushahidi kwa uso wa Mungu ambaye ni mpole na mwenye huruma.
Taswira ya tatu ni ya Rais José Manuel Ramos-Horta, wa Jamhuri, ambaye mwishoni mwa hotuba rasmi katika ikulu ya rais mjini Dili, Timor ya Mashariki, aliinama chini kumsaidia Papa kuweka miguu yake kwenye viti vya magurudumu. Katika nchi ya Kikatoliki zaidi duniani, imani ni kipengele kinachotambulisha sana na jukumu la Kanisa lilikuwa la maamuzi katika mchakato uliosababisha kupata uhuru mikononi mwa Indonesia. Taswira ya nne ni ile inayogusa hisia ya Papa kuwakumbatia watoto walemavu wanaotunzwa na watawa wa shule ya Irmas Alma: ishara, sura, maneno machache ya kiinjili ya kukumbuka kwamba watoto hawa wanahitaji kila kitu, kwa kujiruhusu kuhudumiwa, kutunzwa, na hivyo watufundishe kujiacha tutunzwe na Mungu.
Swali la kwa nini watoto wanateseka ni taswira inayoumiza, jeraha ambalo haliponya. Jibu la Papa Francisko lilikuwa ukaribu na kukumbatiana. Picha ya tano ni ile ya watu wa Timor ya Mashariki ambao walisubiri kwa masaa na masaa chini ya jua kali kwa ajili ya Papa katika Uwanja Mkubwa wa Taci Tolu. Zaidi ya watu 600,000 walikuwepo, kwa karibu mmoja kati ya Watimor wawili. Papa Francisko alivutiwa na ukaribisho huo na uchangamfu huo, katika nchi ambayo, baada ya kuhangaika kupata uhuru wake kutoka kwa Indonesia, polepole inajenga mustakabali wake. Asilimia 65 ya idadi ya watu ni chini ya umri wa miaka 30, na mitaa iliyosafirishwa na gari la Upapa ilikuwa imefurika vijana na wanawake na watoto wao wadogo sana. Tumaini kwa Kanisa. Tumaini kwa ulimwengu.
Picha ya sita ni ile ya anga ya Singapore, nchi ya kisiwa yenye majumba marefu na ya kisasa sana. Nchi iliyoendelea na tajiri. Haiwezekani kutofikiria tofauti na mitaa yenye vumbi ya Dili ambayo Papa alikuwa ameiacha saa chache mapema. Hata hapa, ambapo ustawi unaonekana kila kona, ambapo maisha yamepangwa na usafiri ni wa haraka sana, Papa Francisko alikumbatia kila mtu na kuonesha njia ya upendo, maelewano na udugu.
Hatimaye, taswira ya mwisho ni ya Papa mwenyewe. Kulikuwa na wale ambao walitilia shaka kwamba angeonekana kwa hakika na uchovu wa safari hiyo ndefu, katika nchi zilizo na hali ya hewa ya kitropiki. Kinyume chake, alikuwa mchangamfu: badala ya kupata uchovu siku baada ya siku, za kilomita katika safari na ndege, alipata nguvu. Alikutana na vijana kutoka nchi mbalimbali, akiacha maandishi yaliyoandikwa na kuwasiliana nao, kurejesha roho yake, lakini pia mwili wake. Kijana miongoni mwa vijana, licha ya umri wa miaka 88 unaokaribia sasa, ambapo atawasha mkesha wa Jubilei ijayo.
