ር.ሊ.ጳ ፍራንችስኮስ ዓለማችን ክርስቲያናዊ ተስፋ ያስፈልጋታል ማለታቸው ተገለጸ!

የእዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ ቫቲካን

በእለቱ የተነበበው የመጽሐፍ ቅዱስ ቃል

የአሁኑ ዘመን ሥቃያችን ወደ ፊት ሊገለጥ ካለው፣ ለእኛ ከተጠበቀልን ክብር ጋር ሲነጻጸር ምንም እንዳይደለ እቈጥራለሁ። እርሱ ብቻ ሳይሆን፣ የመጀመሪያውን የመንፈስ ፍሬ ያገኘን እኛ ራሳችን የሰውነታችን ቤዛ የሆነውን ልጅነታችንን በናፍቆት እየተጠባበቅን በውስጣችን እንቃትታለን። በዚህ ተስፋ ድነናል፤ ተስፋው የሚታይ ከሆነ ግን ተስፋ አይደለም፤ የሚያየውንማ ማን ተስፋ ያደርገዋል? (ሮም 8፡18፣23-24)።

ክቡራት እና ክቡራን የዝግጅቶቻችን ተከታታዮች ርዕሠ ሊቃነ ጳጳሳት ፍራንችስኮስ ረቡዕ ሚያዝያ 30/2016 ዓ.ም ያደረጉትን የጠቅላላ የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ሙሉ ትርጉሙን እንደሚከተለው አሰናድተነዋል፣ ተከታተሉን...

የተወደዳችሁ ወንድሞቼ እና እህቶቼ እንደምን አረፈዳችሁ!

ዛሬ ተስፋ በተሰኘው መንፈሳዊ ምግባር ላይ እናሰላስላለን። የካቶሊክ ቤተክርስቲያን የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ስለተስፋ እንዲህ ሲል ገልጿል:- “ተስፋ መንግሥተ ሰማያትን የምንመኝበትና ዘላለማዊ ሕይወትን ደስታችን የምናደርግበት መንፈሳዊ ምግባር ነው። ይህንንም የምናደርገው እምነታችንን በክርስቶስ የተስፋ ቃል ላይ በመጣልና በራሳችን ኃይል ሳይሆን በመንፈስ ቅዱስ ጸጋ በመተማመን ነው” (ቁጥር 1817) ይለናል። እነዚህ ቃላት በውስጣችን “ምን አጋጥሞኛል? የጉዞው አላማ ምንድን ነው? የዓለም ዕጣ ፈንታ ምንድን ነው? ” ለእነዚህ ጥያቄዎች አሉታዊ መልስ መስጠት ሀዘንን እንደሚያመጣ ሁላችንም እንገነዘባለን። ለሕይወት ጉዞ ምንም ትርጉም ከሌለው ፣ መጀመሪያ እና መጨረሻው ምንም ከሌለ ፣ ታዲያ ለምን መሄድ እንዳለብን እራሳችንን እንጠይቃለን -ስለዚህ የሰው ተስፋ መቁረጥ ፣ የሁሉም ነገር ትርጉም የለሽነት ስሜት ተወለደ። እናም ብዙዎች ሊያምፁ ይችላሉ፡- “ጥሩ ለመሆን፣ አስተዋይ፣ ፍትሃዊ፣ ጠንካራ፣ ልከኛ ለመሆን ጥረት አድርጊያለሁ። እኔ ደግሞ እምነት ያለኝ ወንድ ወይም ሴት ነኝ ....ታዲያ የማደርገው መንፈሳዊ ውጊያ ምን ጠቀመኝ? ብለን መጠየቅ እንጀምራለን።  ውጊያዬ ምን ጥቅም አለው? ማለት እንጀምራለን።  ተስፋ ከጠፋ፣ ሁሉም መልካም ምግባሮች መፈራረስ እና አመድ ሊሆኑ ይችላሉ። ምንም አስተማማኝ መጪ ጊዜ፣ ብሩህ አድማስ ከሌለ፣ አንድ ሰው መንፈሳዊ ምግባር ከንቱ ጥረት ነው ብሎ መደምደም ይጀምራል። "የወደፊቱ ጊዜ እንደ አወንታዊ እውነታ ሲረጋገጥ ብቻ አሁን ያለውንም መኖር የሚቻለው" የቀድሞ ርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ቤኔዲክቶስ 16ኛ እንደ ተናገሩት።  

ክርስቲያኖች ተስፋ የምያደርጉት በራሳቸው ጥረት ላይ ተመስርተው አይደለም። በወደፊቱ ጊዜ የሚያምኑ ከሆነ ክርስቶስ ሞቶ ተነሥቶ መንፈሱን ስለሰጠን ነው። ርእሰ ሊቃነ ጳጳሳት ቤኔዲክቶስ 16ኛ በላቲን ቋንቋ ስፔ ሳልቪ በተሰኘው ሐዋርያዊ መልእክታቸው ላይ  እንደገለጹት “ቤዛ የሚሰጠን ተስፋ፣ እምነት የሚጣልበት ተስፋ ተሰጥቶናል፣ በዚህም ምክንያት አሁን ያለንበትን ጊዜ መጋፈጥ እንችላለን” ሲሉ የተስፋ መንፈሳዊ ምግባርን በተመለከተ ጽፈዋል። ከዚህ አንፃር፣ እንደገና፣ ተስፋ ሥነ-መለኮታዊ በጎነት ነው እንላለን፡ ከእኛ የሚፈልቅ አይደለም፣ እራሳችንን ለማሳመን የምንፈልገው ግትርነት አይደለም፣ ነገር ግን በቀጥታ ከእግዚአብሔር የመጣ ስጦታ ነው።

ተስፋ ለማድረግ ሙሉ በሙሉ ዳግመኛ ላልተወለዱ ብዙ ተጠራጣሪ ክርስቲያኖች ጳውሎስ የክርስቲያን ተሞክሮ አዲስ አመክንዮ አስቀምጦላቸዋል:- “ክርስቶስም ካልተነሣ እምነታችሁ ከንቱ ነው፤ እናንተም እስከ አሁን ድረስ ከነኀጢአታችሁ አላችሁ ማለት ነው። እንዲህም ከሆነ፣ በክርስቶስ ያንቀላፉት ጠፍተዋል ማለት ነው። ክርስቶስን ተስፋ ያደረግነው ለዚህች ሕይወት ብቻ ከሆነ፣ ከሰው ሁሉ ይልቅ የምናሳዝን ምስኪኖች  ነን” (1ቆሮ 15፡17-19)። እሱ እንዳለው ያህል ነው፡ በክርስቶስ ትንሳኤ ካመንክ ምንም ሽንፈትና ሞት ለዘላለም እንደማይሆን በእርግጠኝነት ታውቃለህ። ነገር ግን በክርስቶስ ትንሳኤ የማታምኑ ከሆነ ሁሉም ነገር ባዶ ይሆናል፣ እንዲያውም የሐዋርያት ስብከት መና ሆኖ ይቀራል ማለት ነው።

ተስፋ ብዙ ጊዜ የምንበድለው መንፈሳዊ ምግባር ነው፡ በመጥፎ ናፍቆታችን፣ በጭንቀታችን ውስጥ፣ ያለፈው ደስታ ለዘላለም የተቀበረ እንደሆነ ስናስብ ነው። እግዚአብሔር መሐሪ እና ከልባችን እንደሚበልጥ ረስተን በኃጢአታችን ተስፋ ስንቆርጥ ተስፋን እንበድላለን። በእኛ ውስጥ መኸር የጸደይ ወቅትን ሲሰርዝ፣  የእግዚአብሔር ፍቅር ዘላለማዊ እሳት መሆኑ ሲያበቃ እና እኛ በሕይወት ዘመናችን ውሳኔ ለማድረግ ድፍረት ስናጣ ተስፋን እንበድላለን።

ዛሬ ዓለም ይህንን ክርስቲያናዊ መንፈሳዊ ምግባር በጣም ትፈልጋለች! ልክ እንደ ትዕግስት፣ ከተስፋ ጋር በቅርብ የሚራመድ መንፈሳዊ ምግባር ነው። ታጋሽ ሰዎች የመልካምነት ሸማኔዎች ናቸው። እነሱ በግትርነት ሰላምን ይመኛሉ እናም አንዳንዶቹ ጥድፊያዎች እና ሁሉንም ነገር ቢፈልጉ እንኳን እና ወዲያውኑ ትዕግስት መጠበቅ ይችላሉ። በዙሪያችን ብዙዎች ለተስፋ መቁረጥ በተሸነፉበት ጊዜ እንኳን በተስፋ የተነፈሱ እና በትዕግሥት የሚታገሡት በሌሊት ጨለማ ውስጥ ማለፍ ይችላሉ።

ተስፋ በልባቸው ወጣት ለሆኑ ሰዎች መንፈሳዊ ምግባር ነው፣ እናም እዚህ እድሜ አይቆጠርም። ምክንያቱም በብርሃን የተሞሉ ዓይኖች ያሏቸው አረጋውያንም አሉ፣ በቋሚነት ለወደፊቱ እየታገሉ የሚኖሩ ማለት ነው። ስለ ሁለቱ ታላላቅ የወንጌል አረጋውያን ስምዖን እና አና አስቡ፡ በመጠባበቅ አልደከሙም እና የመጨረሻውን የምድር ጉዞአቸውን ከመሲሁ ጋር በመገናኘታቸው የተባረከውን አይተዋል፣ ሕጻን የነበረውን ኢየሱስን ወደ ቤተመቅደስ ባመጡት ወላጆቹ የተነሳ ኢየሱስን ይገናኙታል።  ለሁላችንም እንዲህ ቢሆን ምንኛ ፀጋ ባመጣልን ነበር! ከረዥም ጉዞ በኋላ፣ ኮርቻችንን እና በትራችንን ካስቀመጥን፣ ልባችን ከዚህ በፊት ተሰምቶት በማያውቅ ደስታ ከተሞላ፣ እኛም “ጌታ ሆይ፤ ቃል በገባኸው መሠረት፣ አሁን ባሪያህን በሰላም አሰናብተው፤ ዐይኖቼ በሰዎች ሁሉ ፊት ያዘጋጀኸውን፣ ማዳንህን አይተዋልና። ይህም ለአሕዛብ መገለጥን የሚሰጥ ብርሃን፣ ለሕዝብህ ለእስራኤልም ክብር ነው” (ሉቃስ 2፡29-32)።