Françesku: pranë Zotit mund ta gjejmë kuptimin e jetës

R.SH. / Vatikan

Ungjilli i festës së Dëftimit të Zotit nga Mateu përqendrohet tek Tre Dijetarët, që në përfundim të një shtegtimi të gjatë arrijnë në Jeruzalem për të adhuruar mbretin e judenjve, Jezusin, të udhëhequr nga ylli (shih Mt 2:1-12).

Nëse i kushtojmë vëmendje këtij shtegtimi të jashtëzakonshëm, zbulojmë diçka paksa të çuditshme - shpjegoi në vijim - dijetarët vijnë nga larg për të gjetur Jezusin, ndërsa ata që janë aty pranë nuk bëjnë asnjë hap drejt shpellës së Betlehemit. Të tërhequr dhe të prirë nga ylli, Mbretërit bëjnë shpenzime të mëdha, shfrytëzojnë kohën e tyre dhe pranojnë rreziqet e pasiguritë, që nuk mungonin kurrë në ato kohë të vështira:

Megjithatë ata kapërcejnë çdo vështirësi për të arritur të shohin Mbretin Mesi, nga që e dinë se po ndodhte diçka e pashoqe në historinë e njerëzimi, ndaj nuk duan ta humbasin takimin.

Mbretërit e vendasit: dy sjellje të ndryshme

Ndërsa ata që jetojnë në Jeruzalem e që duhej të ishin më të lumturit dhe më të gatshmit për t’u prirë, nuk luajnë fare nga vendi. Priftërinjtë dhe teologët interpretojnë saktë Shkrimet Shenjte dhe u japin Mbretërve udhëzime për vendin ku mund ta gjejnë Mesinë, por nuk lëvizin nga "katedrat" e tyre. Janë të kënaqur me atë që kanë, ndaj nuk nisen të kërkojnë, nuk mendojnë se ia vlen barra qiranë të largohen nga Jeruzalemi,  e as t’i shoqërojnë Mbretërit deri në Betlehem, edhe pse është vetëm pak kilometra larg.

Me cilët ngjasim sot?

Ky fakt, vëllezër e motra - theksoi Françesku - na bën të reflektojmë dhe, në njëfarë kuptimi, na provokon, sepse shtron pyetjen:

“Sot cilës kategori i përkasim? U ngjasim më shumë barinjve, që nxituan drejt shpellës po atë natë, e edhe Mbretërve të Lindjes, të cilët  nisen plot besim në kërkim të Birit të Zotit të bërë njeri; apo u ngjajmë më shumë atyre që, edhe pse janë fizikisht shumë pranë Tij, nuk i hapin dyert e zemrave dhe të jetës, po rrinë ashtu të mbyllur dhe të pandjeshëm ndaj pranisë së Jezusit?”.

Kjo pyetja e Papës, pasuar sakaq nga përgjigja:

“Zoti erdhi të na takojë, nga dashuria e kapërceu gjithë distancën e pamasë ndërmjet Tij e nesh, ‘lindi nga gruaja’, i vogël dhe nevojtar për gjithçka. Po ne? A shkojmë ta takojmë, a përpiqemi ta njohim, apo shkojmë drejt në rrugën tonë, si të mos kishte ndodhur asgjë?”.

Të kërkojmë nga Virgjëra Mari të na ndihmojë, që, duke imituar barinjtë dhe Mbretërit…

… të dimë ta njohim Jezusin pranë nesh, në Eukaristi, në të varfërit, në të braktisurit, në të burgosurit e, duke dhuruar paksa nga koha dhe energjia jonë për Zotin dhe të tjerët, mund të gjejmë ngushëllim duke ngushëlluar, lehtësim duke lehtësuas, mund të gjejmë kuptimin në jetën tonë, duke u bërë shenjë shprese për ata që i takojmë.