ር.ሊ.ጳ ፍራንችስኮስ ፍቅር በእኛ ውስጥ የሚገለጽ የመንፈስ ቅዱስ ተግባር ነው አሉ!

የእዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ ቫቲካን

በእለቱ የተነበበው የመጽሐፍ ቅዱስ ቃል

“ፍቅር ታጋሽ ነው፤ ደግሞም ቸር ነው። ፍቅር አይመቀኝም፤ አይመካም፤ አይታበይም፤ ተገቢ ያልሆነ ነገር አያደርግም፤ ራስ ወዳድ አይደለም፤ አይበሳጭም፤ በደልን አይቈጥርም። ፍቅር ከእውነት ጋር እንጂ በዐመፅ ደስ አይሰኝም። ፍቅር ሁልጊዜ ይታገሣል፤ ሁልጊዜ ያምናል፤ ሁልጊዜ ተስፋ ያደርጋል፤ ሁልጊዜ ጸንቶ ይቆማል” (1ቆሮንጦስ 13፡4-7)።

ክቡራት እና ክቡራን የዝግጅቶቻችን ተከታታዮች ርዕሠ ሊቃነ ጳጳሳት ፍራንችስኮስ ረቡዕ በግንቦት 7/2016 ዓ.ም ያደረጉትን የጠቅላላ የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ሙሉ ትርጉሙን እንደሚከተለው አሰናድተነዋል፣ ተከታተሉን...

የተወደዳችሁ ወንድሞቼ እና እህቶቼ እንደምን አረፈዳችሁ!

ዛሬ ሦስተኛው መንፈሳዊ ምግባር ስለሆነው ፍቅር እንነጋገራለን። በጎ እና ክፉ ሰነ-ምግባር በሚል አርዕስት ከቀደም ሲል ጀምረነው የነበረውን የጠቅላላ የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ በእዚሁ ይቋጫል። ስለ ፍቅር ማሰብ ወዲያውኑ ልብን ያሰፋዋል፣ እናም ቅዱስ ሐዋርያው ጳውሎስ ወደ ቆሮንጦስ ሰዎች የጻፈው መጀመሪያው መልእክት ወደ አእምሮዋችን የመጣል። ያንን አስደናቂ መዝሙር ሲደመድም፣ ሐዋርያው ሦስተኛውን መንፈሳዊ ምግባር ጠቅሶ እንዲህ ሲል ጽፏል፡- “እንግዲህ እምነት ተስፋ ፍቅር እነዚህ ሦስቱ ጸንተው ይኖራሉ። ከእነዚህም የሚበልጠው ፍቅር ነው” (1ኛ ቆሮ 13፡13)።

የፍቅር መንፈሳዊ ምግባር የሚመነጨው ከእግዚአብሔር ነው

ጳውሎስ እነዚህን ቃላት በወንድማማች ፍቅር ፍፁም ለሆነ ማህበረሰብ ተናግሯል፡ የቆሮንቶስ ክርስቲያኖች ይልቁንስ ሙግት ያለባቸው፣ የውስጥ መለያየት የነበረባቸው፣ እናም ሁል ጊዜ ትክክል ነን የሚሉ እና ሌሎችን የማይሰሙ፣ ሌሎችን ዝቅ አድርገው የሚቆጥሩ ነበሩ። ጳውሎስ “ዕውቀት ያስታብያል፤ ፍቅር ግን ያንጻል”  (1ቆሮ. 8፡1) በማለት ሕዝቡን አሳስቧል። ከዚያም ሐዋርያው የክርስቲያን ማኅበረሰብ ከፍተኛ አንድነት በሚፈጠርበት ጊዜ እንኳን ሳይቀር የሚነካውን አሳፋሪ ነገር መዝግቧል " ከሁሉ አስቀድሞ በቤተ ክርስቲያን በምትሰበሰቡበት ጊዜ በመካከላችሁ መለያየት እንዳለ ሰምቻለሁ፤ ይህም ሊሆን እንደሚችል በከፊል አምናለሁ። ከእናንተ መካከል እውነተኞቹ ተለይተው ይታወቁ ዘንድ፣ ይህ መለያየት በመካከላችሁ መኖሩ የግድ ነው። በምትሰበሰቡበት ጊዜ የምትበሉት የጌታን እራት አይደለም፤ በምትበሉበት ጊዜ አንዱ ሌላውን ሳይጠብቅ ምግቡን ይበላልና፤ አንዱ እየተራበ ሌላው ይሰክራል” (1ኛ ቆሮ. 11፡18-22) በማለት በመካከላቸው ስላለው ልዩነት ይናገራል። በዚህ ሁኔታ ውስጥ ጳውሎስ ከባድ ፍርድ ሰጥቷል፣ "በተሰበሰባችሁበት ጊዜ፣ የጌታን እራት አይደለም የምትበሉት?" (1ቆሮ. 11፡ 20)።

ታላቁ ፍቅር

ማን ያውቃል፣ ምናልባት በቆሮንቶስ ማህበረሰብ ውስጥ ማንም ሰው ኃጢአት ሰርተዋል ብሎ አላሰቡም ይሆናል፣ እናም እነዚያ የሐዋርያው ጠንካራ ቃላት ለመረዳት የሚያስቸግር መስሎ ነበር። ምናልባት ሁሉም ጥሩ ሰዎች መሆናቸውን እርግጠኞች ነበሩ እናም ስለፍቅር ከተጠየቁ ልክ እንደ ጓደኝነት ወይም ቤተሰብ፣ ፍቅር በእርግጥ ለእነሱ ጠቃሚ እሴት እንደሆነ ይመልሱ ነበር። በዘመናችንም ፍቅር በብዙ "ተፅዕኖ ፈጣሪዎች" ከንፈር ላይ እና በብዙ ዘፈኖች ውስጥ ተደጋግሞ ይገለጻል።

ፍቅር ተግባራዊ ሊሆን የሚችል ከባድ መንፈሳዊ ምግባር ነው

ጳውሎስ ለቆሮንቶስ ክርስቲያኖች “ሌላው ፍቅር ግን?” ብሎ የጠየቃቸው ይመስላል። ወደላይ የሚወጣ ፍቅር ሳይሆን ወደ ታች የሚወርድ ፍቅር፣ ፍቅር የሚወስድ ሳይሆን ፍቅር የሚሰጥ፣ የሚታየውን ሳይሆን የተሰወረውን ፍቅር እንጂ። ጳውሎስ ያሳሰበው በቆሮንቶስ - ዛሬም እንደ እኛው - ግራ መጋባት እንዳለ እና በእውነቱ ከእግዚአብሔር ብቻ ወደ እኛ የሚመጣው የስነ-መለኮት ፍቅር ምንም ምልክት አለመኖሩ ነው። እናም በቃላት እንኳን ሁሉም ሰው ጥሩ ሰዎች መሆናቸውን ካረጋገጠ፣ ቤተሰባቸውን እና ጓደኞቻቸውን እንደሚወዱ፣ በእውነቱ ስለ እግዚአብሔር ፍቅር የሚያውቁት በጣም ትንሽ ነው።

ክርስቲያኖች መንፈሳዊ የሆነ ፍቅርን መለማመድ ይቻላሉ

በጥንት ዘመን የነበሩ ክርስቲያኖች ፍቅርን ለመግለጽ ብዙ የግሪክ ቃላት ነበሯቸው። በመጨረሻም "አጋፔ" የሚለው ቃል ብቅ አለ፣ እሱም በተለምዶ "ፍቅር" ብለን ተርጉመናል። ምክንያቱም በእውነቱ ክርስቲያኖች በዓለም ውስጥ ያሉትን ሁሉንም ዓይነት የፍቅር ዓይነቶች መለማመድ ይችላሉ፡ በሁሉም ሰው ላይ እንደሚደረገው ይብዛም ይነስም በፍቅር ይወድቃሉ። እነሱም በጓደኝነት ውስጥ የሚሰማውን በጎነት ይለማመዳሉ። እነሱም ለሀገራቸው ፍቅር እና ለሁሉም የሰው ልጅ ሁለንተናዊ ፍቅር ይሰማቸዋል። ነገር ግን ከእግዚአብሔር የሚመጣ እና ወደ እግዚአብሔር የሚመራ፣ እግዚአብሔርን እንድንወድ፣ ወዳጆቹ እንድንሆን እና ባልንጀራችንን እግዚአብሔር እንደወደደው እንድንወድ የሚያደርግ፣ ጓደኝነትን ለመካፈል ፍላጎት ያለው ፍቅር አለ። ከእግዚአብሔር ጋር ይህ ፍቅር በክርስቶስ ምክንያት ሰው መሄድ ወደ ማይፈልግበት ቦታ እንድንሄድ ያደርገናል፣ ለድሆች፣ ለማይወደዱ፣ ለእኛ ደንታ የሌላቸው እና የማያመሰግኑ ሰዎች ፍቅር እንድንሰጣቸው ይመራናል።  ማንም ሰው ለማይወደው ነገር ለጠላት እንኳን ፍቅር እንድያሳይ የሚገፋፋ የፍቅር ዓይነት ነው።ይህ "ሥነ-መለኮታዊ" ነው ማለትም ከእግዚአብሔር የመጣ ነው፣ በእኛ ውስጥ የሚፈጸም የመንፈስ ቅዱስ ሥራ ነው።

የሚወዷችሁን ብትወዱ ምን ዋጋ አላችሁ?

ኢየሱስ በተራራ ስብከቱ ላይ “የሚወድዷችሁን ብትወድዱ ምን የተለየ ዋጋ ታገኛላችሁ? ኀጢአተኞችም እንኳ የሚወድዷቸውን ይወድዳሉና” (ሉቃስ 6፡32-33)። እናም እንዲህ ሲል ይደመድማል:- “ነገር ግን ጠላቶቻችሁን ውደዱ፤ መልካም አድርጉ፤ መልሳችሁ ለመቀበል ተስፋ ሳታደርጉም አበድሩ፤ በዚህም ወሮታችሁ ታላቅ ይሆናል፤ የልዑልም ልጆች ትሆናላችሁ፤ እርሱ ለማያመሰግኑና ለክፉዎች ቸር ነውና”  (ሉቃስ 6፡35)።

ፍቅር ሰው ለመሄድ ወደማይፈልግበት ሥፋራ እንድንጓዝ ይረዳናል

በእነዚህ ቃላት ፍቅር እራሱን እንደ መንፈሳዊ ምግባር አድርጎ ያሳያል እና የፍቅርን ስም ይይዛል። አንድ ሰው በእግዚአብሔር የማይኖር ከሆነ ለመለማመድ አስቸጋሪ እና በእውነት የማይቻል ፍቅር እንደሆነ ወዲያውኑ እንገነዘባለን። የእኛ ሰዋዊ ተፈጥሮ ጥሩ እና የሚያምር ነገርን በድንገት እንድንወድ ያደርገናል። በመልካም ወይም በታላቅ ፍቅር ስም ለጋስ ሆነን የጀግንነት ተግባራትን ማከናወን እንችላለን። የእግዚአብሔር ፍቅር ግን ከእነዚህ መመዘኛዎች ያለፈ ነው። ክርስቲያናዊ ፍቅር የማይወደደውን ያቅፋል፣ ይቅርታን ይሰጣል፣ የሚረግሙትን ይባርካል። የማይቻል የሚመስለው ፍቅር በጣም ጠንካራ ነው ፣ ግን ከእኛ ጋር ሁሌም የሚሆን ፍቅር እርሱ ብቸኛው ነገር ነው። ወደ እግዚአብሔር መንግሥት የምንገባበት “ጠባብ በር” ነው። ምክንያቱም በህይወት ድንግዝግዝ ውስጥ፣ ስለ አጠቃላይ ፍቅር ሳይሆን በትክክል በበጎ አድራጎት ላይ የተመሰረተ ፍቅር፡- “እውነት እላችኋለሁ፣ ከእነዚህ አነስተኛ ከሆኑት ወንድሞቼ ለአንዱ ያደረጋችሁት፣ ለእኔ እንዳደረጋችሁት ነው’ (ማቴ 25:40)።