Papa: jeta jonë, si e Marisë, shtegtim drejt bashkimit me Zotin

R.SH. / Vatikan

Papa e nisi katekizmin e festës së kulmit të verës, kushtuar të Ngjiturit të Zojës në Qiell, me shprehjen, që e lexojmë në Ungjillin e kësaj ngjarjeje të pashoqe “U vu për udhë” (Lk 1,39). E kjo “sepse në Ungjillin e liturgjisë së kësaj të kremte kundrojmë Vashën e re të Nazaretit, Virgjërën Mari që, sapo dëgjoi kumtin e Engjëllit të Zotit, u vu për udhë drejt vendit ku banonte e kushërira, Elizabeta. E më pas, drejt atij vendi të amshuar, që e dëshirojmë, një ditë, të gjithë!

Maria, dishepulle e Krishtit, për udhë…

E bukur, kjo shprehje e Ungjillit - nënvizoi në vijim Papa - “U vu për udhë” (Lk 1,39). E kjo do të thotë se Maria  nuk e shikon si privilegj  lajmin që mori nga Engjëlli por, përkundrazi, del shpejt nga shtëpia e vihet për udhë me turrin e njeriut, që dëshiron t’ia kumtojë gëzimin e vet mbarë botës e, sidomos, t’i japë ndihmë kësaj bote të ngarkuar me dëshira e probleme!

Shtegtimi i parë i Marisë, metaforë e gjithë jetës

Këtë shtegtim Papa e quajti “metaforë e gjithë jetës së saj, sepse nga ky çast Maria do të jetë gjithnjë për udhë, në ndjekje të Jezusit, si dishepulle e Mbretërisë së Zotit. E, në fund, shtegtimin e saj tokësor, do ta përfundojë me Ngjìtjen në Qiell ku, së bashku me të Birin, shijon përgjithmonë e jetës gëzimin e pasosur!

Maria nuk është shtatore e palëvizshme allçie

Nëna e Krishtit nuk është shtatore e ngrirë, nuk duhet ta përfytyrojmë kështu! – kujtoi në vijim Papa Françesku në këtë ditë të valë gushti - Në te mund të shikojmë “motrën me sandale të plasaritura.., tejet të lodhur ndër vena” (C. Carretto, E lumja Ti, që besove”, Romë, 1983),  sepse kishte ecur pas Zotit e vëllezërve duke e përfunduar, më pas, udhëtimin e saj në lavdinë e Qiellit:

“Në këtë mënyrë, Virgjëra Shenjte është ajo që na paraprin në udhëtim, duke na kujtuar të gjithëve se edhe jeta jonë është shtegtim i vazhdueshëm drejt bashkimit përfundimtar me Zotin”.

Zoti na bëri për gëzimin e Qiellit

Ta ngulisim mirë këtë në zemrat tona: Zoti na krijoi për gëzimin e Qiellit, ëndrra e tij është të na marrë me vete për të jetuar përgjithmonë në jetën e amshuar. Prandaj, jeta jonë nuk është udhëtim pa kuptim, as pa qëllim, por është projekt dashurie, është shtegtim, që na çon ditë pas dite në takimin me Të e në gëzimin e pafund që Ai na e përgatiti.

Pyetje themelore për jetën, në shtegtim

“Të dashur - përfundoi Papa me një varg pyetjesh retorike, siç e ka zakon në përfundim të çdo lutjeje të Engjëllit të Zotit - kjo shpresë duhet të ushqejë gjithë shtegtimin e jetës sonë, veçanërisht kur është tejet i lodhshëm. Dhe është mirë që në këtë ditë feste të pyesim veten:

“…a e kam këtë shpresë, duke e ditur se më shoqëron Zoti dhe se Ai më pret në fund të udhës sime tokësore? A lëviz në jetën time apo jetoj ditë pas dite? A  kujtoj se jam krijuar për qiell, duke kërkuar Zotin dhe duke i dashur vëllezërit e mi, apo mendoj vetëm për veten time dhe rri i mbyllur në ditët e mia tokësore?”.

Pyetje të vështira për jetën tonë, që Ati i Shenjtë na i bën çdo ditë, jo vetëm çdo të dielë, duke na nxitur të meditojmë thellë në të gjitha ditët e javës që vjen, e t’i jetojmë sipas këshillave të Papës Bergoglio:

“Ta shikojmë Marinë dhe t'i kërkojmë të ndërmjetësojë për ne, në mënyrë që të mos e harrojmë fatin e lavdisë dhe të shpresës së amshuar, në të cilën na thërret Zoti (shih Ef 1,18)”.